Bu eser yüreğinin sesini dinleyip peşinden giden, koşulsuz sevgi ve bağlılıkla sevdiği adama hayatını adamak üzere bir an bile tereddüt etmeyen Asel'in ve Asel gibilerin hayat hikayesi aslında. Daha ömrünün baharında, kendi de çocukken bir çocuk sahibi olan; hayatın zorlukları ile erken yaşta tanışan; gözü makamda/mevkide, parada/pulda değil de gerçek sevgide olan bir kız Asel. Ailesinden göremediği ilgiyi, sevgiyi İlyas'ta bulan, bulduğunu zanneden körpecik bir kadın. Belki de tek gerçek dostu olarak kamyonunu gören; gözünü kör eden hırsından ona bile zarar veren; öfkenin, bencilliğin timsali İlyas. Babacan, anlayışlı, sakin, sadık, koruyan ve sahiplenen, ilk bakışta bile saygı duyulacak bir intiba yaratacak tavırda duran, iyi niyetli Baytemir. Romanda yüksek, inişli çıkışlı dağlar, dik yokuşlar ön planda. Özellikle yük dolu kamyonlar ile bu dağların aşılmasının güçlüğü, zorluklarla mücadelede yaşanan olumsuzluklar, yolların dolambaçları tasvir edilirken adeta o kamyonun sürücüsü bir anda siz oluveriyorsunuz. Eserin akıcılığı ve sürükleyici anlatımıyla dağları çıkıp inerken karanlık, soğuk ve kar ile mücadele eden İlyas'ı içinizde yaşıyorsunuz. Dağların iniş çıkışları gibi romandaki kahramanların da hayatlarında hep bir iniş çıkışlar mevcut. Asel ile İlyas'ın tanışması, kalplerindeki aşktan başka ellerinde hiçbir şeyleri yokken yuva kurmaları ile sanki bir yokuştan aşağı iner gibisiniz. Ancak sonrasında İlyas'ın işlerinin bozulması, o bitmeyen kibri ve dik başlılığı ile kimseye boyun eğmek istememesi ve Asel'e ihaneti ile onun için zor bir dönem başlıyor, burda da yokuşa tırmanıyor gibisiniz. Baytemir'in önceki hayatı ve Asel ile tanıştıktan sonraki hayatı da iniş çıkışlarla dolu. Romanda Türk kültüründen bazı unsurlar da verilmiş. Kırgız gelenekleri ve misafirperverliği, "aşık oyunu" ve "ayak bağı kesme oyunu" bunlar arasında. Romanın sonunda iyi niyetin, temiz kalpliliğin ve gerçek sevginin kazandığını düşünüyorum. Asel'e ve oğlu Samet'e sahip çıkan, hem onların yarasını hem kendi yarasını saran Baytemir'in mutluluğu ve İlyas'ın pişmanlığı da bunu gösteriyor zannımca. Böyle olacağını bilseydi İlyas, karda kıyamette Baytemir'i Dolon Geçidi'nden kurtarır mıydı acaba? Ya Baytemir? Baytemir'in de dediği gibi "Yaşam her zaman insanın beklediğini çıkarmıyor karşısına."

Selvi Boylum Al YazmalımCengiz Aytmatov · Nora Kitap · 201717 okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

G.