Ama insan her şeye alışıyor. Yalnızlığa. Aşka. Ölüme. Kayıtsızlığa. Bütün yaptığımız bizi hayatta tutan tek şeyden şikayet etmek; alışkanlık, hüsran. Kendimize yeterli değiliz. Neredeyse hiç kimse. Neredeyse.
Sayfa 162 - AyrıntıKitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.