Küçükken evimizin bir köşesinde o zamanın en büyük partilerinden birinin liderinin posteri vardı. Babam oy verdiği liderini herkese göstermek istiyordu.Çoğu icraatını eleştirirdi, bir siyasi görüşü desteklemekten daha çok bir takım tutan taraftar edasıyla başkasına da oy vermezdi. Demokrasi kültüründe oyun gizliliği ilkesi vardır. Ancak bizim gibi bu kültürü henüz edinememiş toplumlarda bunlar sıradan şeyler olarak görülüyor maalesef. Zira geçen onca seneden sonra farklı bir durum görmüyoruz. George Orwell:”Siyasi dil - ve varyasyonlar, muhafazakarlardan anarşistlere kadar tüm siyasi partiler için geçerlidir - yalanları doğru ve cinayete saygılı kılmak ve saf rüzgara sağlam bir görünüm kazandırmak için tasarlanmıştır.” der. Ona göre politikacılar bütün düşünce yapılarını yalan üzerine kurarlar. Ben burada siyasetçileri eleştirmek istemiyorum. Sadece Joseph Fouche’yi anlatmaya çalışıyorum. Zweig biyografi nitelikli eserlerinde çok başarılı. Fransız Devrimi’nde, hemen ardından gelen Terör Döneminde ve dahi bunu bitiren Beyaz Terör Döneminde, Direktuvar’da, Konsüllük yönetiminde ve dahi sonrasında gelen Napoleone’un imparatorluğunda ve sonra Krallık’ta hep aranan, siyasi yönde hep ön planda kalabilmeyi başarmış bir siyaset adamı. Ancak her zaman bir köle olarak efendisine ihanet etmeyi amaç edinmiş bu kişi iktidarı ele geçirdiğinde yok olup giden kraliyeti yeniden canlandırır. Çöküşünü de bu sağlayacaktır.Zweig’ın kaleminden bukalemun diye nitelediği Fouche’nin hayat hikayesini okuduğumuzda Orwell’ın yukarıda zikrettiğim sözünün haklılığı ortaya çıkıyor. “Her dönemin adamı” olabilen insanlar vardır. Bunlara her zaman tesadüf edebiliriz. Menfaat dünyasında olmaması da düşünülemez. Ama keşke gözümüzün içine baka baka “Her şeyi millet için yaptım.” Demeseler. O zaman daha çok saygıyı hak ederler sanırım.

Joseph FouchéStefan Zweig · Can Yayınları · 2007708 okunma

·

40 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mustafa Kandemir