Bu kuş hastaydı. Yapayalnızdı yaralarıyla, hastalığıyla, yapayalnızdı, yapayalnızdı fukara. İşte böyle kumların ortasında yalnız, tek başına, umarsız, kimse kimsesiz kalakalmıştı. İşte bu kimsesizlere, ağzı var da dili yok gariplere aklı olan, yüreği acıması, sevgisi olan insanların yardım etmesi gerekmez miydi? Üstelik bu kadarcık, küçücük kuşlara yardım edeceklerine onları vuruyorlar, öldürüyorlar insanlar. Salih ağlayacaktı neredeyse kuşların yalnızlıklarına, hallerine. Birden ağlamaktan vazgeçti. Erkek dediğin sulu gözlü olmamalı. Gene de ağlamak istiyor. Bir el boğazına yapışmış sıkıyordu. Salih ağlamadı ya, o gece de uyumadı, uzun süre kumarın üstüne yatıp kalmış kuşu düşledi..
Sayfa 77 - Salih'
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.