Tam olarak ne yazmalıyım? Nasıl tarif etmeliyim bu kitabı? Bilmiyorum... Kitap bitti ve ben boğazımda ki koca yumruyla baş başa kaldım. Ne olacağını, sonun nasıl biteceğini bilmeme rağmen derinden sarstı bu kitap beni. Başından sonuna kadar iliklerime işledi her satırı. Böylesi bir anlatım ve böylesi bir teslimiyet... İktidar, devlet, siyaset, güç... Her şey nasılsa boş insan canının yanında. Nasıl... Ve bir insanın canına kıymak nasıl da kolay olmuş, oysa onunla beraber koca bir aileyi ve binlerce sevenini öldürdüğünü bilmene rağmen. Bu topraklar üzerinde onlarca mücadele verildi, bu halk onlarca acı yaşadı, zorluk gördü ama işte ateş düştüğü yeri yakıyor derler ya nasılsa doğru. Ey Mustafa suçsuz yere gencecik yaşında seni idam sehpasına götürenlere inat yüzünde gülümseme, dilinde "ALLAH" kelimesiyle gittin ya ölüme. Şimdi onlar düşünsün bunun vebalini nasıl verecekler. Sen ve senin gibi katlettikleri onlarca masum insanın vebalini kim, nasıl ödeyecek? Mustafa bir Türk gencinin nasıl olması gerektiğinin en güzel örneklerinden. Dilinde ALLAH, kalbinde Vatan sevgisi, alnı secdesi her zorluğa göğüs gerip, geri adım atmadı. Tüm işkenceleri "ALLAH" diyerek sineye çekip Ülkücü kardeşlerini tehlikeye atmayı reddedip, hiç işlemediği suçu ona ispatlamaya çalışanlara direndi ve bence kazandı evet onu idam ettiler istediklerini yaptılar ama asla boyun eğdiremediler. Sen kazandın Mustafa ve şimdi yıllar sonra bile adın hala anılıyor.. Kitapta o kadar çok altını çizdiğim satır oldu ki ama Mustafa'nın rüyaları şüphesiz kitabın en etkileyici sahneleriydi. Bir insan ki nasıl da teslim olmuş kaderine ve ne olursa olsun kaderden kaçmıyormuşsun. Her şeye rağmen dostlarının onu hiç tanımayan Ülkücü kardeşlerinin onu kurtarmak için verdiği mücadele o kadar etkileyici ki. Aralarında ki kan bağı değil bambaşka bir bağ... Dava adına, millet adına ve Vatan adına kurulmuş bir bağ. Mustafa ve onun gibi niceleri yitip gittiler aramızdan geride yarım bıraktıkları sevdaları, ailleriyle ama onlar gibi niceleri de gelecektir bu topraklara. Kitapta Mustafa'nın babasının bir sözü vardı evlatlarına bende onla bitireceğim incelememi. "İnsan ne için yaşar? Namusu, şerefi, dini, imanı, vatanı, milleti ve bayrağı için."

Darağacında Bir BozkurtAhmet Haldun Terzioğlu · Panama Yayıncılık · 2014346 okunma

··

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayça KURT