"Bütün olup bitenlere karşın yaşama evet demek nasıl olası olur?" sorusuna bir cevap arayışı, akıcı ve okuyucuyu yormayan bir üslup.
Yaşamımızın hatırı sayılır bir kısmı, bu dünyaya geliş nedenimizi sorgulamakla; büyük bir çoğunluğu ise bu sorgulamadan edindiğimiz çıkarımları anlamlandırmakla geçer. Çoğu zaman bu anlamlandırma sürecinin farkında olmasak bile esasen bütün düşüncelerimiz ve eylemlerimiz bu amaca hizmet etmeye yöneliktir.
Viktor E. Frankl da bu kitabında tüm insanoğlunun ortak kaygısı olan bu hayatı anlamlandırma sürecinin derinine iniyor, inmeye de bizzat kendisinden başlıyor. Kitabın ilk bölümünde, nazi Almanya’sının terör estirdiği 2. Dünya Savaşı döneminde yıllarca hapsolduğu toplama kampı yaşantısına; bir psikoterapist olarak orada bulunmanın insan hayatına dair kendisine ne gibi ipuçları kazandırdığına; bir insanın yaşayabileceği en travmatik ortamlardan birinde uzun süre boyunca bulunmakla ilgili gözlemlerine, derin metaforlar eşliğinde değiniyor ve esasen, hepimizin diline pelesenk olan, “İnsanı insan yapan nedir?”, “Neden yaşıyoruz?”, “Yaşama amacımız nedir?” gibi birçok soruya da yanıt vermeyi amaçlıyor.
Kısacası Frankl eserinde, insanın yaşama tutunmasını sağlayan bir 'anlam'ın olduğunu ve bir 'anlam'ı olmayanların varoluşsal boşluk yaşadığını dile getirmektedir. Bu anlamın her zaman değiştini, ancak hiçbir zaman yok olmadığını söyleyerek, insanının bu anlamın ne olduğunu sormamasını, bunun yerine bu sorunun muhatabının kendisi olduğunun kavraması gerektiğini söyler.
Okumanızı tavsiye ederim..
