Nietzsche'nin bu kitabı 6 konferanstan oluşuyor. Almanya'da dönemin klasik liselerinin ve üniversitelerinin eğitim kalitesi, amacı ve kültür anlayışı üzerine eleştirileri yer alıyor. Klasik liselerin amacı devletin kendisine bağlı, sömürülen, uysal memurlar yetiştirmek, tekdüze bireyler ile sadece meslek edindirmektir. Her şeyde pragmatik yaklaşan bir kültür anlayışıyla gerçeklikten uzak ve bunu bulmayı,aramayı kendini dert etmeyen, umursamayan bir nesil yetiştirmek eğitimin temel prensibi haline gelmiş. Öğretim yaygınlaştırılırken bir yandan da azaltılıp zayıflaştırılmaya çalışılmış. Öğretimin yaygınlaştırılmasında ki amaç bireylerin bir asker gibi devletin hizmetine verilmesi, daraltılmasıysa olabildiğince sadece bilgi verme, üretim ve ihtiyaca dayalı bir eğitim içeriği oluşturmak. Bu öğretim kurumlarında yetişen gençlerin tek amacı sadece nasıl daha çok para kazanırım ve her şeye nasıl egemen olurum anlayışı olmuş, öğretmenlerse bu amaca hizmet eden birer araç haline gelmişlerdir. Nietzsche öğretimde özellikle dilin önemine dikkat çeker: Anadili kullanma beceriniz sizin sanatı ne kadar önemseyip önemsemediğinizi ve sanat noktasındaki yeterliliğinizi gösterir. Öğretim kurumlarındaki anadil eğitiminin yetersiz olduğunu düşünür ve bu konuda öğrencilerin disipline edilmesi gerektiğini söyler. Klasik liseler kültür için değil bilgi için eğitmektedir ve ancak dilin doğru kullanımıyla kültür başlar. Üniversiteler noktasında da Nietzsche çok fazla üniversitenin açıldığını ve bu üniversitelerin çok fazla akademisyene ihtiyaç duymasından dolayı yetersiz hocalarla dolup taşacağını ve bu yüzden buralardaki eğitim ile niteliksiz mezunlar ortaya çıkacağını düşünüyor. Öğretimdeki amaç kitlenin eğitimi değil tek tek seçilmiş kişilerin büyük ve kalıcı eserler verebilecek şekilde donatılmış insanların kültürünü oluşturmaktır.

Öğretim Kurumlarımızın Geleceği ÜzerineFriedrich Nietzsche · Say Yayınları · 2010127 okunma

·

93 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eccedentesiast