Krolonijinin 3. Kitabı da bitti
Sırayla okudukça bir yazarın kendi değişimine şahid olmak çok güzel bir duyguymus. Hepimjz az çok okuduğumuz yazarları merak edip araştırıriz. Bende yapıyorum çoğu zaman bunu. Okuduğum kitap benim için çok değerli ve bunu yazan yazar günlerce uğraşmış. Öyleyse ben neden ona değer vermeyeyim ki? Kitabı okumadan önce yazar hakkında bir şeyler okumak, kitap bittikten sonra da diğer okuyucuların fikirlerini okumak beni daha çok heveslendiriyor. Ama Dostoyevski de farklı bir teknik uyguluyorum ve tüm yazarlarda uygulama fikri dönüp duruyor zihnimde.
Acı' yı doruklariniza kadar hissettirebiliyor, çünkü hayatı acılarla dolu. Bunu bildigim için bana o kadar samimi geliyor ki Dostoyevski." O nerden bilicek hayatla mücadeleyi" cümlesini aklımin ucundan bile geciremiyorum . Belki de bir çok okurun yüreğine dokunmasınin sebebi bizden olmasıdır. Bizim gibi hissedip, bunları tüm dünyaya duyuracak kadar güçlü bir insan olduğu için de gurur duyuyoruzdur.
Bu kitapta da acı vardı, aşk vardı , yanlış anlaşılmalar vardı... Rus edebiyatıni okudukça Türk toplumu ile ne kadar benzediğini görebiliyorum.
Eğer Dostoyevski okumak isterseniz akıllıca bir başlangıç olmayabilir. Çünkü erken dönem eserlerinden ve öykü şeklinde. Üst üste sonu bitmeyen öyküler okuyarak başlamak ondan başka eser okumamaniza sebep olabilir. Sonu bitmeyen derken uzuuun , sonu gelmeuen demek istemedim. Bilen bilir , Dostoyevski can alıcı darbe ile kitaplarını bitirmez.
Kitap hakkında söyleyeceklerim bu kadar , bakalım bizi daha ne acılar bekliyor....
