Bitmeyen kitap yapmışlar resmen :) Yoruma böyle göz korkutan bir şekilde başlamak istemezdim aslında zaten 864 sayfalık bir kitap oldukça kalın ama son 50 sayfasına kadar benim için su gibi akıp geçti ama o 50 sayfa geçmek bilmedi sanki, sanırım bitirmek için çabaladığımdan böyle oldu. Ama başa dönersek çook sevdiğim bir kitap oldu diyebilirim öyle ki bahsettiğim gibi 800 küsür sayfa olmasına rağmen koştur koştur okudum o kadar akıcı o kadar sürükleyiciydi. Zaten Theo ve annesinin müzeye gidip tablolar ve sanatla ilgili şeyler konuşmaya başladığı an sevdim kitabı. Sanata karşı her zaman ilgim olmuştur özellikle görsel yanına. Bu yüzden bu kitabın biraz sanat içermesi de benim oldukça hoşuma gitti. Her ne kadar kapakta Saka Kuşu tablosu olsa da kitabın çok az kısmı sanat içeriyordu,geri kalan kısım ise annesini kaybetmiş bir çocuğun yaşam mücadelesi diyebilirim. Tabi bu dediğim ağır dram içeriyor demek anlamına gelmiyor. Ben de kitabı elime alırken bundan çekinmiştim açıkcası ya aşırı dram içerirde çok merak ettiğim bir kitaba karşı hevesim sönerse diye ama öyle olmadı. Arka kapak yazısı tersini gösterse de ağır dram ve romantizm içerdiğini söyleyemeyeceğim. Ki bence o azcık katmaya çalıştığı aşk unsuruna da hiç gerek yoktu çünkü varla yok arasındaydı zaten. Bunun dışında kitap başlangıçtan itibaren bir zaman çizelgesinde ilerleyip,bir çocuğun büyümesini,arkadaş edinmesini,yaptığı yanlışları,korkularını,endişelerini ve geçmiş anılarını içeren durgun bir yol izlese de son sayfalarda bunu bozup işin içine biraz aksiyon katmıştı ve her ne kadar o durgunluktan çıkmak beni şaşırtsa da ne olacağını bilememezlik ve heyecan unsuru da oldukça hoşuma gitti. Bununla beraber yine son sayfalarda uzunca Theo ve Boris'in arasında geçen varoluşa dair sorgulama ve içsel diyaloglarda kitaba güzel bir hava katmıştı. Beklediğimin aksinde bir kitap çıkıp beni sıkmadığı için oldukça mutluyum.

Saka KuşuDonna Tartt · Pegasus Yayınları · 2016484 okunma

·

695 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

GBade