Gönderi
Nietzsche yaklaşık 10 yıl boyunca Schopenhauer'un savunuculuğunu yapmış, onu okuduktan sonra Schopenhauer eserlerini sanki bana ithafen yazmış gibi der. Her ne kadar daha sonra Wagner'e karşı olduğu gibi Schopenhauer'a da sert eleştiriler getirmiş hatta Schopenhauer'un gerçekten acı çekmemiş,yalnızlığı hissetmemiş birisi olarak bunlar üzerine uzun uzadıya felsefe yapması ve konuşmasını sahtelik olarak tanımlamış olsa da Nietzsche'nin felsefesinin şekillenmesinde Schopenhauer'un büyük bir etkisi olmuştur. Bu kitabı da henüz Schopenhauer'a karşı olmadan önce yazmış, bir yol gösterici olarak Schopenhauer'un öneminden bahsetmiş.
Doktorlara en çok ihtiyaç duyulan zamanlar büyük salgın hastalıkların olduğu zamanlardır ve doktorların en çok tehlikede olduğu zamanlardır. Bunun gibi ahlak eğitimcilerine duyulan ihtiyaç da toplumda ahlaksızlığın en çok olduğu dönemlerdir ve ahlak eğitimcilerinin en zayıf olduğu dönemlerdir.Böyle bir dönem içerisinde yaşayan Nietzsche için kendisini eğitecek olan kendi yetersizliğini aşıp çağa aykırı olmayı öğretecek olan eğitimci Schopenhauer'dur.Nietzsche "Schopenhauer uzun zamandır aradığım eğitimci ve filozoftu" diyerek sürekli Schopenhauer'dan övgüyle bahsetmiştir.
Schopenhauer'un hocası Kant'ın ahlaki bir devrim yaptığına dair hiçbir işaret görmediğini Kant'ın hükümet otoritesine boyun eğdiğini, dini bir inanç görünümü sergilediğini ve üniversitede yer almak için akademisyenlere ve öğrencilerine katlandığını düşünür.
Bütün insanların ortak özelliği tembelliktir, tabii bu tembelliğin ardında yatan asıl sebep ise insanın sürünün bir parçası olarak hareket etmeyi istemesi toplumdan, geleneklerden korkması ve dürüst olmanın onu zorluklarla karşılaştıracağını bilmesinden dolayı kitlenin bir parçacı olmayı ve rahatlığı yani tembelliği tercih etmesidir. İnsanın yapması gereken kitlenin bir parçası olmaktan vazgeçip rahatlığına son vermesi ve kendi olmasıdır. İnsanın özünü belirleyecek olan şu soruları sorması gerektir: gerçek anlamda neyi sevdin, seni ne mutlu eder, yaşamın amacı nedir, olduğum şey halin nasıl geldim, olduğumm şeyden dolayı ne için acı çekiyorum? Hayatın geneline bakarak kendi hayatımın anlamını öğrenmek yerine kendi hayatına bakarak yaşamın genel şifrelerini anlamaya çalış. İnsanın varoluşunun değersizliği karşısındaki bunalımdan çıkaracak olan şey Schopenhauer felsefesidir. İnsan yaşamında önemli olan özgür olmak ve tamamen kendisi olmak. Varoluşa sürekli çirkin anlamlar yükleyenler ona haksızlık yapmaktadırlar.
Varoluş sorunu kesinlikle siyasal yollarla çözülebilecek bir şey değildir. Bu yüzden devletlere ihtiyaç duyulduğunu düşünürler ancak devlet kendisine hizmet eden,itaat eden bireyler dışında hiçbir şeyi amaçlamaz. Devletin eğitimi ve kültürü ile yetişmiş bir bireye yaşamın amacı nedir diye sorulduğunda 'iyi bir yurttaş ve iyi bir bilgin, iyi bir devlet adamı olmak 'diye cevap verir. Böyle bir bireyin varoluşu sadece kendisine öğretilenden ibarettir ve varoluşun derinliklerine inemez. Schopenhauer felsefesi ile her ne kadar devletleri eleştirse de vatanı,yurdu veya milleti zor durumda kaldığında her türlü yardımdan da geri durmamış ,tüm servetini Prusya Savaşı'ndan sonra dul kalan asker eşlerine ve ailelerine bağışlamış.
Modern çağın insanının hayatını dönüştürmek için 3 insana ihtiyaç vardır:
Rousseau'nun insanı
Geothe'nin insanı
Schopenhauer'un insanı
Rousseau'nun insanı en ateşli olanıdır, insanı tehlikeli sarsıntılar karşısında düzeltici ve sakinleştirici özelliğe sahiptir,en yaygın ve en kesin sonuca ulaşır. Geothe'nin insanı, yalnızca derin düşüncelere sahip birkaç kişiye hitap eden, ayrıca kitleler tarafından yanlış anlaşılan, her türlü şiddetten ve sıçramadan,eylemden nefret eden insandır.Bu insan koruyucu ve uzlaştırıcı bir güce sahiptir
Schopenhauer'un insanı, dürüstlüğe içkin olan acı çekmeye gönüllüdür, onun gerçek anlamına ulaşmak için özündeki köklü devrimi yapacak olan bunu hazırlayan ve buna hizmet eden, aktif, iyileştirici yaratıcı güçtür.
İnsanı mükemmelliğe en hızlı ulaştıracak şey acı çekmektir, mutlu bir yaşam imkânsızdır. İnsanın erişebileceği en üstün şey kahramanca bir yaşamdır. İnsan her zaman sınırlı bir durum içerisine doğar elinin altındaki araçları kullanmayı alışır ve sınırlarının ötesine geçemez. Hayvan nerede biter, insan nerede başlar! Sadece mutluluğu, yaşamı arzuladığı sürece insan hayvanın üzerine çıkamaz.Hayvanın kör içgüdü ile peşinde koştuğu şeye insan, bilinçli bir arzu ile koşar ve çoğu insan hayvanı aşamaz, anlamsızca acı çeker. İnsan her zaman tekil büyük insanı yaratmaya çalışmalıdır.
·
170 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.