Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Meraklı bekleyişlerim vardı benim, sükunet ile sabrettigim. Gelmediğin her dakikayı saatlere çevirmişliğim. Umrumda değilken bu dünya ve her şey, bir tek seni sadece seni her şeyim bildim. Nefes aldığım her an gözlerimin perdelerinde bir silüettin. Hep seni yaşadım içimde, dokunamayacağım kadar uzak olsanda. sıkıldım artık yoruldum diyordun. Kafama sıksam da kurtulsam deyişlerin kalbime bir yıldırım gibi düşüyordu... Senin bahanelerinin toplamı kalbime yapılmış en büyük darbeydi... ve o saf kalbim; her şeyi zamanla kavrıyordu. Gerçek bildiği yalanları anlarken paramparça oluyordu. Umutla kurduğu hayalleri kül olup savruluyordu bu şehrin bilmem hangi sokağında... ve kadın anlıyordu bir daha kimseyi kendine mesken etmemesi gerektiğini... Özür dilerim kendim, kendimden bu kadar nefret ettirdiğim için. Özür dilerim değersiz değerlerim, sizi değmeyecek bir kalbe emanet ettiğim için. Ve özür dilerim benliğim, kendime olan saygımı yitirdiğim için. Zamanla kirleniyorum, kirlenilmişler mabedinde siyah bir nokta gibi belirsiz belki varlığım. Ama ben kendi içimde yok oluyorum. Siyahın içinde küçük bir  beyaz  nokta olmak isterdim belki de. Onca nedametlerden geriye kalan bir ben olsa da, bu ben değilim. korkuyorum tanrım... korkuyorum başkalaşmaktan, kendime yabancılaşmaktan. Samimiyetsiz grilerden... Özür dilerim evimin karanlığa açılan kapısı, ardında masum bir kalbin acısının yükünün ağırlığını duvarlarına hapsettiğim için. Gözyaşlarına şahitlik etmek zorunda kaldığın için, Özür dilerim karanlık duvarlar, ruhunuzun ağırlığını katbekat kasvetlere boyadığım için... Zamanla sizde alıştınız belki de, ruhumun izbe sokaklarının kirletilmişliğine. Kalbimin kirini masum yağmur sularının bile arıtamayacağını. Peki ya ruhum? Onda ki sızıyı, bu matemi ne dindirebilir... Kurtulmak isterken paramparça olmuş  hayallerimin gölgesinden, kalbimin en güzel köşesinde siyah bir lotusun açması. Peki bu, bu neden? Ben beyaz lotus çiçeğine aşık iken... Kirleniyorum belki de, kalbime koyulan siyah mühür ruhumdaki acıların hediyesidir belki de bedenime. Özür dilerim kendim, benliğimi bu kadar kirletmeme izin verdiğim için. Özür dilerim değersiz değerlerim, ruhuma yıllarca acı çektirdiğim için. Affet benliğim... (kendi kalemimden, değerlendirebilirsiniz eleştiriye açığım. 😇)
·
9 görüntüleme
Levla okurunun profil resmi
Çok teşekkür ederim 😇daha önce yazmıştım.. Yazmış olduğum başka yazılar var..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.