Çikolatalı KurabiyeOlaylara isminden de anlaşılacağı gibi Leon'un gözünden şahit oluyoruz, bir çocuğun saf dilinden.Leon kendisinin seçmediği durumlar yüzünden hayatla mücadelesine erken başlamak zorunda kalmış zeki,anlayışlı bir çocuk.Depresyonla yaşamaya çalışan bir anne,sorunlu ebeveynler ve siyahi teni.Şöyle yazabilmek isterdim artık ırkçılıktan çok uzağız.Ama ne yazık ki değiliz.Irkçılık hala gündemimizde. Daha bu hafta ABD polisi diziyle George Floyd'u boğarak öldürdü. İnsanları ten renginden dolayı yargılamaktan ne zaman vazgeçeriz ? Önemli olanın dışımız değil, akıl ve yüreğimizin olduğunu farkedebildiğimizde.
"Savaşçı olmak istemedim
Savaşa gelmedim
Kavgaya gelmedim
Kapımdaki polisle didişmeye de.
Ne ilk, ne son gelendim
Genellemeye,nefrete bilendim
Her gün üzerimize yığdığınız
Ağırlığıyla beni yere yıktığınız.
Arazimi elimden alan da sizdiniz
Adımı, geleneğimi, dilimi çalan da
Beni ucuza sattınız, dolaştım elden ele
Yavrularımı yaptınız ona buna köle.
Savaşçı değiliz biz
Doğuştan Afrikalıyız
Gerçek de, hak da, Tanrı da yanımızda
Gururumuz değerimiz aklımızda.◇
Eskiden nasıl yaşardık,unuttuk
Neler yapar neler söylerdik, sustuk
Sonunda olduk tarihin acı neticesi
Sizin yarattığınız savaşçıların nicesi."
(Syf. 217)
Sizi yanıltmayayım.Kitabın yan konularından birisi ırkçılık.Esas meselesi "aile,aidiyet".Aileyi bir arada tutan şeyin yan yana yaşamaları veya kan bağından öte sevgi,sorumluluk olduğuna dair kalp ısıtan bir roman.Benim için kurabiye tadında sımsıcak bir kitaptı, okuyacaklara keyifli okumalar dilerim.