Ali Özdemir: Hani o iki kişilik dünyalar bizimdi Hani sen iyiydin Halden anlardin Hani sen git demiyecektin bana Ve ben herşeye ragmen gelecektim Içimde bir umut Ellerimde olgun meyvalar Dünya nimetleri...

Hani o iki kişilik dünyalar bizimdi Hani sen iyiydin Halden anlardin Hani sen git demiyecektin bana Ve ben herşeye ragmen gelecektim Içimde bir umut Ellerimde olgun meyvalar Dünya nimetleri Gözlerimde yanip yanip sönen bir pirilti Ama ne sen gel dedin Ne de ben gelebildim herşeye ragmen Aşkimiz ayriliklarla başladi Deli dolu akan nehirlerden tas tas sular içtik Öyle ateşlerle doluydu yüreklerimiz öyle tutkundu Karli daglarin serinliginde uyurduk geceleri Deniz fenerinin işiginda yikanirdik Köpükten bir çalkantiydi içimizde zaman Ne yana baksak denizdi maviydi işikti Sonra bir çaresizlikti zifir Akintiya kapilmiş gemiler gibiydik Bir org çalinir gibi yanibaşimizda Öyle kendinden geçmiş öyle başiboş Öyle derin duygular içindeydik anlatilmaz Sarhoş rüzgarlara biraktik kendimizi Aldigini geri vermez dalgalara Görmedigimiz ülkeler gördük gün dogusunda Tatmadigimiz yemişlerden tattik günahkar olduk Alevden bir tasta eridi günler Bir cehennem ateşiydi aşk içimizde Hiç sönmeyecekmiş gibi yaniyorduk Tutsakligimiz nasil başladi bilinmez Pasli demir kapilar kapandi üstümüze Taş duvarlarda kayboldu boguk seslerimiz Çaresizligimizi bize aynalar söyledi inanmadik Kuşatildik ansizin kederle ayrilikla Aman vermez karanliklar sardi dört yanimizi Yalnizlik bir agri gibi çöktü başimiza Uyuduk bir daha uyanamadik Şimdi bir kutup var sana çeker beni Bir kutup var senden öteye Ben onun için böyle ortaliklarda kaldim Dag yollarinda caddelerde sokaklarda Onun için bulup bulup yitirdim seni Hangi kapiyi çaldiysam sen açtin bana Hangi gözümü yumduysam seni gördüm Zamandin zamandan öte bir şeydin Yillarca bir meşale gibi yandin uzaklarda Bu manyetik alanda bogulmam senin yüzünden Bu zincirleri sen vurdun ellerime Sen getirdin bunca karanliklari Al şunu mum yak Korkuyorum Bir taş aldim attim denize Günahlarimdan kurtuldum Alfabenin yirmisekizinci harfindeyim Öteye gidemem Itme beni Benim de bir insan tarafim vardi Bakma böyle kötü olduguma Benim de dileklerim vardi Benim de bir bekledigim vardi yaşamaktan Yeter artik vurma yüzüme çirkinligimi Hergün bir kadin aglar benim yüzümde Büyük dertler için benim ellerim Anlamiyor musun Sen sevildigin için güzelsin bu kadar Ben sevilmedigimden böyle çirkinim Bütün kötü yerlerde ben korkarim Biliyorum Bir hayvan leşiyim öleli kirk gün olmuş Fabrika bacalarinda bir kara dumanim Zehirim akrep kuyruklarinda Kötüyüm sevemedigin kadar Öyle fenayim Kapanmiş biçak yaralarinda Bu pis çöp tenekelerinde unut beni Unut artik Bayat bir ekmek gibi Çürümüş bir elma gibi Sari badanali evlerde kazanlar kaynar Sari badanali evlerde günahlar işlenir her gece Sari badanali evlerde ölüler yikanir Sari badanali evleri sev biraz Bu evlerde zaman benim akşamlarimdir yitirilmiş Bu kazanlarda benim gözbebeklerimdir kaynayan Bu sarilarda benim yüregim bir ölür bir dirilir Anladim Bu dünyada benden başka kimse yok beni anlayan Tosca' dan bir arya hatirliyorum şimdi Sus biraz Ensemde bir akrep yürüyor Birak yürüsün Sabaha asacaklar beni Dokunma Yedi canim vardi ikisi gitsin Bunca ölümler az gelir bana Kalbimi yardim Bir damla kan akti Kutuplara kar yagiyordu Üşüdüm Failatun vezniyle seni çagiriyorum Bana imbiklenmiş yeşilligini getir Dur gitme Beş kuruşum vardi kaybettim Dur gitme Isirgan otlarindan kurtar beni Deniz analarinin gözlerini çaldim Sana bakmak için Güneşi üçe böldüm Al biri senin olsun Yüzümde beş biçak yarasi var Bir de sen vur Barut kokusunu severim Bir portakali dilim dilim soy Aciktim Tut ki ben yogum artik yeryüzünde Tut ki bir marul yapragiydim Öldüm Al şu serçe parmagim sende kalsin. Ben kötüyüm Allahsizim Korkunç çirkinim Ben seksensekizinci tul dairesiyim Sag gözümün üç kirpigini kestim Al Ben lanetlendim Chopin' in cenaze marşi çaliniyor Ölüler ayaga kalkti Görüyor musun Şu soldan ikinci benim Senin yüzünden öldüm Şimdi seni getiriyorlar karanligima Agliyorum Biraz sev beni Gül biraz Yaklaş biraz Seni affediyorum Kuşkonmaz dallarina astim kendimi Sedir agaçlarina gül yapraklarina Başimi taşlara vurdum Gözbebeklerimde büyük camlar parçalandi Tanrisal duygular içindeydim Bütün tanrisizligimdan uzakta Bir kemiklerinin sertligini aldim Bir teninin akligini Sonra sicakligini dudaklarinin Gel bak SANA BIR TANRI GETIRDIM Gel bak BIR TANRI YARATTIM SENDEN.

Ümit Yaşar Oğuzcan

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ali Özdemir