Kendini yetiştirmekten maksat, kendimizi, zahitler, ruhbanlar ve din âbitleri gibi başkalarından, zamandan ve kendimizle toplumumuz arasında olan ve olması gereken tüm bağlardan soyutlayarak hayalî, zihinsel, geleneksel, grupsal ve ulusal değerler veya ruhanî ve sufi ahlâkta var olan kendine özgü idealler esası üzerine yetiştirmek demek değildir. Yahut da kendini yetiştirmeyi Marksistler gibi sadece zamanın siyasî bir hareketine katılım hazırlığımız için bir vesile olarak telakki etmemeliyiz. Aksine, bununla birlikte, bir asıl, ilke, temel, asalet ve hedefle kendini devrimci yetiştirmek, yani varlık cevherimize gelişim kazandırmaktır. Bu ise halkın yazgısına katılımı gerektirmektedir. Halkın yazgısına katılımı da bizim insaniyetimiz ve varlıksal gelişimimiz gerekli kılmaktadır.
BİRİNCİ BÖLÜM
Nasıl Kalmalı?
Meseleyi Ortaya Koymak
Cevap Aramak
İKİNCİ BÖLÜM
İran, Eşitlik ve Özgürlük
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Aşk-Tevhit
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Özgürlük, Kutlu Özgürlük
BEŞİNCİ BÖLÜM
Kendimizi Nasıl Ali Gibi Devrimci Bir İnsan Yapalım?
İbadet
Amel
Sosyal Mücadele
ALTINCI BÖLÜM
Hak Kapısı Önünde Varlık Tokmağını Çalmak
YEDİNCİ BÖLÜM
Namazın Selamları
SEKİZİNCİ BÖLÜM
Hür
DOKUZUNCU BÖLÜM
Kadir Gecesi
ONUNCU BÖLÜM
Miraç ve İsrâ