Müslüman, islâmı öyle sağ ve diri, canlı yaşa ki, seni öldürmeye gelen sende dirilsin.
*
Namazda, oruçta, zekâtta, hacda, hac yollarında derinleş. Akşam vakti, güneşin batışından paniğe kapılan kuşların çığlıklarında, sabah dağ doruklarından günün huzurunu getiren yumuşak ışıkların gümüşsü tüylerinde derinleş.
*
Kur’an canlı, diri ve kutsal diliyle çağırıyor kadim yapraklar arasından. Namaz, vücutlardan ve ruhlardan bir Cebrâil nefesi gibi geçerek çağırıyor. Oruç, bir ilkbahar bulutu gibi şehirlere iniyor ve suya hasret insanları çağırıyor. Kâbe, anıt bir meşale gibi, yolların en birikmiş kavşağında, çağırıyor. Buyruk çağırıyor, yasak çağırıyor. Farz ve sünnet, hazır ve gayb çağırıyor. İslam çağırıyor.
*
İslam, düşünmeyi insana sürekli olarak bir ödev bilmiştir. Kur’an yüzlerce âyette, bu ödev üzerinde durur. Düşünmeye çağırır. Işığa koşan bir kelebeğin o telaşlı halinden, geceyi, bir dalgayı yararcasına aşan yarasadaki o dalgalı yürüyüşten, baharda gülün birden bire açılışından, sonbaharda bütün bir tabiatın ölüşünden, evrensel bir kefen gibi varlığı bürüyen kıştan, peygamberleri dinlemediği için zamanın kılıcıyla toza ve küle çevrilen medeniyetlerden, ölümden ve ölüm ötesinden, mezardan, doğumdan ve çocuktan, yeraltından, ayın üstündeki altın tozlara kadar düşünmek, insana, Yaratıcı tarafından bağışlanan en soylu bir özellik değil midir?
*
Risâle-i Nur’un da son derece etkili bir sesi ve üslubu vardır. Bir bakıma, Risâle-i Nur, tek başına bir islâm kültürü külliyatıdır. Onun, Anadolu’da okumamış insandan aydın insana kadar büyük bir kütleyi yeniden İslâm kültürü ve inancıyla eğittiğini, adeta, Anadolu’da yeni bir kültür akımı doğurduğunu ve bir kültür savaşına giriştiğini görmemek mümkün değildir.
*
Hayatın ve hayat anlayışının en derin tabakasını dillendirmeyen, seslendirmeyen bir sanatın ömrü uzun olamaz.
*
Ey Dicle, Ey Bağdat, Ey Şam! Ey Fırat, Ey İstanbul, Ey Diyarbakır! Ey Nil, Ey Mısır! Ey aydınlık şehir Medine, nerede senin, kelimeleriyle, ürpertili sesleriyle, insanlığı, balrengi bir insanüstüler bölgesine, ilhamın yüce dünyasına çeken şâirlerin?
*
Şâir, geleceği bugüne çeker. Bizden birkaç yüzyıl ilerde yürür.
*
Bugün şiir ve edebiyata giren, yarın, hayata girecektir.
*
İnanç tam, güven tam, sabır tam, cihat tam olduğu anda zafer de tamdır.
*
Tarih boyu bütün yenişlerimizde Bedir’den bir koku, bütün yenilgilerimizde Uhut’tan bir koku vardır.
*
Kan izi demire bile işler ve asla çıkmaz. Şehit kanının izini ise, dünyanın hiçbir zımparası çıkaramaz. Dünya kâğıdı bu yazıyı ölünceye kadar taşıyacaktır.
*
İslâm aksiyonu, Yaratıcı-insan-evren arasındaki sulhu getirmek ve hayata ebedî barışın kanadını germek, anlamın en yaşanılabilir sevincini aşılamaktır.
*
Allah’ın sağırlaştırdığı kulağa kim sesini işittirebilir?
*
Müslüman birleş. Bir tek el, bir tek gövde ol. Bir tek şuur ör. Sımsıkı birliğe ermeden, lamban yanmaz. Tüten bacalar, akşamları yanan lambalar, oda ışıkları, hep aynı ailenin bacaları ve lambaları olsun. Erdemlikte en yüce olmalısın ki, peşin hükümle seni aşağı görmeye gelen kendi aşağılığını görsün.
*
Deney, en geniş anlamıyla, genel bilgi ve buluşun, bilinmeyene saldırışı ve geleceğin bilgisini elde etme savaşıdır.
*
“Dış basın” denen batı kafası, bize en yarayışsız çözümü empoze eder. Sanki biz düşünmekten korkarız da bizim yerimize o düşünür.
