Aşk’a, sevgiye ve sevilmeye tam da hâkim olamadığım bir delikanlılıkta tanıdım seni…
Öğrenmem gereken şeyler vardı belli ki. Yüreğine emanet ettiğim yüreğimi taşıyamamandan, adanmış bir sevdaya halel gelmesinden korktum… Toy’dum henüz, ham’dım… Savunmasızlığımdan, erken bir ayaz yedim; kar yedim, boran yedim… Bilemedim, kış mevsimi nasıl yaşanır Aşk’ta… Yalnız kaldım, yalnız koydum. Ben sensizliği bin nasihatle değil, sevdaya kast eden bir ömürlük musibetle öğrendim… Artık anlıyorum ki, yokluğunmuş ödediğim bedelim…
Şimdi, dağlarının yamacında ezik bir gül gibiyim… Çürüttüğüm benliğimin, zayi ettiğim gençliğimin ve sensizliğimin üzerinden; ayağa kalkmam lazım..! Benim adım, Zemheri…
// Yunus Toktay //
··
235 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.