Bu kitabın yanına hiçbir şey yakışmadı... Süsleyerek paylaşamadım. 2004 yılındaki Tsunami'yi hatırlarsınız... Dehşet boyuttaki deprem, denizin altında gerçekleşti. Dev bir dalga ise bir çok yeri kırarak ezdi geçti... Sonali Deraniyagala... Bir anne Annesi, babası, eşi, iki oğlu, arkadaşları... Hep beraber Noel öncesi Sri Lanka'nın Yala sahilinde tatil yapıyorlar. Ve 26 Aralık günü, tam da otelden ayrılacakları, her şeylerinin hazır olduğu anda, yakın arkadaşı ile dönüş saatini odalarının kapısı önünde konuşurken dalgayı fark ediyor Sonali. Depremi duymuyorlar. Deprem okyanusun karşı kıyısında oluşuyor, dalgası ise ulaşabildiği her yere... Anne ve babasını uyurken odalarında bırakmak zorunda kalıyor. Panikle çocuklarını yakalıyor, eşi ile otelin içinden geçen bir cipin önünü kesiyor, o ciple dalgadan kurtulduğunu düşünüyor. Ta ki dalga cipi içine alana kadar. Kucağında sıkıca tuttuğu küçük oğlunun cip ters takla atarken elinden kayışını hatırlıyor. En son onun kulağının arkasından gelen mis kokusunu hatırlıyor... Eşinin büyük oğluna nasıl da çaresizce sarıldığını anımsıyor. Ve onlara hayatta kalacağını bilmeden veda edemeyişine pişman... Bu anne o gün her şeyini kaybediyor, her gün ölmek için çare arıyor. Küfür etmek kötüdür, biliyorum ancak bu kadının olaydan sonra bazı insanlara alenen "siktir git" demesi, bunu açıkça yazması, onu okudukça küfrün bazen gerçekten yerinde bir rahatlama yöntemi olduğunu düşündürdü. İçimi burktu Sonali. Oğulları ve eşinin hayali ile savaşırken ölümün kendi başlangıcı olduğuna inanarak her gün başka bir savaş vermesi yüreğimi kazıdı...

DalgaSonali Dareliyagala · Epilson yayınevi · 2016107 okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Menekşe Şentürk K