Bir terapist
olarak, daha sıklıkla gördüğüm şey, annelerini korumayı bırakmaya çalışan
insanların büyük suçluluğu ve direncidir. Bu, sanki kendi kendimizden bile
gizlediğimiz bir şeydir ve annemizi eleştirmekten korkarız. İçimizdeki anne
imajını koruruz, onu huzursuz edebilecek herhangi bir şeyi inkâr ederek
onunla olan kırılgan ilişkilerimizi koruruz ve kendimizi bilinçaltımızda
tuttuğumuz hayal kırıklığından, öfkeden ve acıdan koruruz.