Bir, iki, üç
Gülümseyin çekiyorum
Sizi değil hanımefendi
Arkanızda duran çiçeklere söyledim
Size gülmek yakışmıyor
Lütfen çekilin önümden
Neden ağlıyorsunuz
Kötü birşey mi söyledim size
Kırdım mı sizi yoksa
İstemeden oldu
Özür dilerim sizden
Kırdığım kalbinizden
Görüyorum yüzünüzde ki
İnce kederi
Üzdüler sanırım sizi
Çok mu üzdüler
Anlıyorum hanımefendi
Lütfen kusurumu affedin
Hadi sizde geçin
Çiçeklerin yanına
Birlikte resminizi çekeyim
Yakışıyorsunuz çiçeklere
Bakmayın siz onların güldüğüne
Ağlıyor onlarda aslında
Göstermiyorlar yalnızca
Sizin gibi gözyaşlarını
Onlar toprağa döküyor
Tuzlu gözyaşlarını
Besleniyorlar aslında
Kendi gözyaşlarıyla
Üzgünüm siz öyle değilsiniz
Siz ağladıkça yok oluyorsunuz
Görüyorum bunu kolaylıkla
Gözyaşlarınız aktıkça
Canınızdan parçalar dökülüyor
Siz çiçek değilsiniz hanımefendi
Siz insansınız
Ve insanlar ağladıkça
Yok eder kendini
Bazen bir hiç uğruna
İyi misiniz hanımefendi
Yüzünüz sararıyor
Sanırım kalbinize gömdüğünüz
Acılarınızı tekrar uyandırdım
İstemezdim böyle olsun
Ama siz hanımefendi
Benim çiçeklerimin önüne geçtiniz
Sakladınız onları
Kendini ardınızda
Oysa onlar görünmek istiyor
İnsanların gözüne
Sebebini bilmiyorum
Ama öyle istiyor kendileri
Kıramıyorum bende onları
Evet sizi kırdım biliyorum
Öyle olsun istemedim aslında
Çiçekler değerli benim için
Onlar için yaşıyorum ben aslında
Mutlu etmek istiyorum çiçekleri
İnsanları mutlu edemiyorum artık
Daha fazlasını istiyorlar benden
Ama benim buna gücüm yok
İnanın bana
Yoruldum hanımefendi
İnsanları mutlu etmekten
İnsanlar mutlu oldukça
Ben üzülüyorum
Mutluluklarında beni istemiyorlar
Sevmiyorlar beni
Çirkin olduğum için
Kalbim de güzel değil
Merak etmeyin
Zaten kimse umursamıyor
Güzel olan kalpleri
Farklı insanlar evet
Ama ben onları anlayamadım
Bu yaşıma kadar
Her gün farklı yüzlerini gördüm
Bazen çok duygusallar
Bezen çok duygusuz
Bazen çok mutlular
Bazen çok mutsuzlar
İnsanların duyguları değişebilir
Evet anlıyorum sizi
Bana garip geliyor ama
Nedenini bilmiyorum
Yani bugün ağlayan insan
Yarın nasıl gülebilir
Ben öyle olamadım
Ya hep ağladım
Ya da hep güldüm
Günden güne değişmedi
Hiç bir duygum
Öyle demeyin lütfen
Bende insanım
Var işte benimde
Bir kaç kırık duygum
Kalbimde var evet
Karalar bulaşmış biraz
Temizleyeceğim onuda
Çıkaracağım bir gün onu
Sol tarafımdan
Çiçeklerin yapraklarıyla
Güzelce temizleyeceğim
Deli değilim hanımefendi
Şaka yapmıyorum
Gülmeyin bana
Biliyorum çok saçma geliyor size
Siz daha önce böyle bir şey
Duymadınız belki de
Ben yapacağım ama
Siz o zaman görün beni
Neredemi bulacaksınız beni
Dünya küçük hanımefendi
Bilmez misiniz
Bulursunuz muhakkak beni
Çiçeklere bakın
Ben onlara sakladım kendimi
İçlerine girdim onların
Nerde bir çiçek görseniz
Yada sarı papatyaları
Muhakkak ben varım
Onların ışıldayan yapraklarında
Gidiyor musunuz
Benim içinde güzel bir sohbetti
Mutluluk duydum kendi adıma
Sizin gibi bir hanımefendiyle
Tanıştığım için
Bende hanımefendi
Bende sizi sevdim
Sizde iyi birisiniz aslında
Yalnızca size çok kötülüğü dokunmuş
İnsan denen varlıkların
Üzülmeyin lütfen
Bir gün sizde mutlu olursunuz
Güler yeniden solan yüzünüz
Açar elbette
Gönül bahçenizde solan güller
Yitirmeyin umudunuzu
Aramaktan vazgeçmeyin
Mutluluğu bulamazsınız
O sizi bulmak istemedikçe
Üzülmeyin lütfen
Biliyorum yanıyor canınız
Ölmek istiyorsunuz belkide
Ama unutmayın ki
Hayat devam ediyor
Tüm kötülüklere rağmen
İntihar iyi bir şey değil
İnsan kendi canını almaya
Korkmalı
Emanete sahip çıkmalı
Aslında ölmek kolay
Yaşamaktır asıl zor olan
Hayatın karanlık ve pis yüzüne
Her gün yeniden katlanamaz insan
Sıkılıyorsunuz evet
Kimseler yok yanınızda
Bıraktı sizi
Tüm sevdikleriniz
Son kez dönüp arkalarına bakmadan
Yalnız kaldınız şimdi
Kimsesiz bir başınıza yaşıyorsunuz
Yaşadıklarınız kolay değil
Unutmayın ki
Herkesin yaşadığı
Acılarla dolu bir hayatı vardır
Alışırsınız zamanla
İnsan bu değil mi
Nelere alışmadı ki
Neler gördü
O pis gözleri de
Yine de anlamaz oldu
Yaşadıklarını
İnsanlar böyledir
Bir gün sizin yanınızda olurlar
Mutlu olduğunuz zamanlarda
Mutsuz oldunuz mu
Böyle kaçarlar işte sizden
Neyse hanımefendi
Bu kadar konuşmak yeter bana
Fazla geldi hatta
Konuşmadım şimdiye kadar
Hiç bir insanla
Sizinle konuştuğum kadar
İnsanlarla pek konuşmam ben
Genelde çiçeklerle konuşurum
Onlara anlatırım her şeyimi
Onlar dinler yalnızca beni
İnsanlar hep sağır oluyor bana
Ben ne zaman ağzımı açıp
Konuşmak istesem
İzin vermiyorlar
Ben saçma konuşuyormuşum
Dediklerimden bir şey anlamıyorlarmış
Alıştım merak etmeyin
Görüşürüz hanımefendi
Sizde iyi bakın kendinize
Allah'a emanet olun
Zaten ondan başka
Emanet olacağım kimse yok
İyi günler hanımefendi
İy günler sizede
Görüşürüz elbette
Buralardayım ben her zaman
Gidecek bir yerimde yok
Çiçeklerin yanında kalıyorum
Onlar bana bakıyor
Beklerim hanımefendi
Ömrüm son bulmayana kadar
Beklerim sizi burada
Gelemezseniz canınız sağolsun
Bulursunuz beni muhakkak
Aramak isteyen bulur
Yeter ki arasın insan insanı
Güle güle hanımefendi
Güle güle
Hüzün kokan
Güzel hanımefendi
@mehmetbk17