Kimler girdi hayatıma, kimler teğet geçti, kimler geçip gitti.. Kaç kişi beni benden aldı da kaç kişi beni bana bıraktı.. Kaç kişi bana dost,kaç kişi bana yabancı.. kim kimlere dost, kimlere düşman.. kime yakın, kime uzak.. Ne insanlar geldi bu dünyaya kaç kişi tanıdım ben.. Beni kaç kişi tanıdı.. Ne tuhaf.. Oysa küçüktüm.. Uyurdum sadece. Oyun oynardım. . Kolaydı basitti.. Annem beni severdi, Babam da severdi de çok göstermezdi.. Gülerdim tabi ben, ağlardım da ama çok değil.. Bazen işte sadece; "düşünce kanardı ya" işte o zaman. Ne tuhaf.. Zaman ilerledi, fark ettim, yalnızdım. Yoktu o, bu, şu.. Annem babam bile, Bir sürü insan vardı, sonra yok oldular.. yerlerine başkaları var oldu.. Yeni arkadaşlar, yeni şehirler, yeni okullar.. sonra yine unutulan arkadaşlar ve başka yeni arkadaşlar.. İnsan geçidi.. Ne tuhaf.. . şarkı dinleyip eskileri düşünmeler.. Tabi kimsenin haberi yok hiçbir şeyden. Çabuk geçiyor, ama asıl
zor olan sonrası.. Sevmeler mesela, sevmeler Ne tuhaf.. Ben hep sevdim aslında.. Annemi babamı, tamam kabul en çok kardeşlerimi.. Sonra arkadaşlarımı, öğretmenlerimi, akrabalarımı, köpeğimi bile. Sorgusuz sualsiz sevdim işte.. Karşılıksız.. Sevmek lazım bildim; herkesi her şeyi.. Zamanla öğrendim yenilmeyi.. Ne tuhaf.. Sevildiğimi sandım. Hani şu gerçek dedikleri şey var ya, çok matah sanki.. Denedim birkaç.. Baktım hep üzüldüm.. Uzaktılar, yoktular.. var oldular, yok ettim.. Sevdim, sevilmedim, Sevemedim ama çok sevildim.. Kimi adına yalan dedi, kimi sevgi.. Bense sadece düşündüm... Ah Sevgi,Sen ne güzel, ne yaşanası, ne anlamlı şeysin, iyi ama nerdesin?? Aradım, denedim, bulamadım, ağladım.. Ne tuhaf.. Şimdilerde ise aramaktan vazgeçtim çok gerçek, çok soyut.. Her yerde ama hiç yok.. Sesi çok güzel, ama duyulmayan.. En çok aranan, ama bulunamayan.. Çok özlenen, ama sarılmak mümkün olmayan.. En hakiki, en doğru ama en çok acıtan.. bir şey sevgi hayatımda ama hayatımın hiçbir yanında.. Sahnemin en büyük izleyicisi ama sadece gölgesi.. En büyük bulmaca ama aslında çözümü en basit olan.. En saf, en temiz ama işine gelmeyince en pis, en gaddar olan.. En özlediğim, en özendiğim ama bana en soğuk.. Kalbime en yakın, bedenimden en uzak.. Ne tuhaf.. sana bişi anlatim de afalla; çok garip hissediyorum bu aralar içimde bana çok yabancı biri yaşıyo sesini duyuyorum aynı ben gibi.. ama bana çok yabancı kelimeleri. Neyse işte velhasıl kelam sevgi var olan ama hiç olmayan çok tuhaf olan birşey bunu zamanla anladım...🌙
··
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.