Gönderi

İnönü’nün hükumetten beklediği şey, kendisine danışılması özellikle dış politika konularında kendisinin tecrübelerinden faydalanılması, muhalefetin varlığını sorgulayan ya da sorguladığını düşündüren eylemlere girişilmemesi ve muhalefetin sert eleştirilerine karşı tahammül edilmesiydi. DP’liler açısından bu politikanın takibi hiç kolay değildi, çünkü İnönü’ye danışılırsa onun fikri alınırsa, tam da CHP’lilerin söyledikleri gibi, DP de İnönü’süz yapamadığını göstermiş olacaktı. İnönü’nün bu arzusu, muhalefette bile siyasetin merkezinde olma arzusunun, iktidar hastalığının bir tezahürü olarak algılanıyordu. İstişare bir yana, devr-i sabık yaratılmaması İnönü’ye Yetmeliydi.İnönü bu ihsan ile yetinmeli, dpi rahatsız edebilecek davranışlara girmemeli, ayağını denk almalı hatta kendisine dokunmadıkları için DPlilere minnettar olmalıydı. Kaldı ki, yıllarca ülkeyi tek parti rejimi ile yönetmiş birinin hak ve hürriyetler ihlal ediliyor diye muhalefet yapması inandırıcı da değildi. Menderes’e göre, “dünkü diktatörün, bugün huzurumuza çıkarak vatandaş hak ve hürriyetlerinin müdafi vazifesini üzerine alması gülünçtü.”
Sayfa 162Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.