● Marksizm Hegel'in diyalektik teorisini geliştirip, metafizik boyutundan kurtularak materyalizm üzerine kurulu diyalektiği çıkarmıştır.
●Diyalektik felsefesine göre dünya hep hareket içindedir ve sürekli ilerleme yolundadır kısacası hiçbir şey sabit kalmaz , herşey gelişir . Bu yüzden Marksizm metafiziğe şiddetle karşı çıkar çünkü metafizik öğretiye göre sabit bir bilinç tarafından yönetilen bir dünya vardır bu da sabit bir hukukla ve yönetme şekliyle oluşur.
Halbuki Diyalektik Materyalizme göre herşey değişir kültür,ahlak , düşünceler vs ... Bu sebeple Stalin'nin de belirttiği gibi ne olursa olsun , Sosyalist bir sisteme her şartta erişeceğiz,bundan kaçış yok . Mademki dünya hareket içinde ve sürekli gelişiyor o zaman ekonomik sistemde gelişecek ve bizi sosyalizme getirecektir.
Kaldı ki şuanki kapitalizm sistemde üretim işçilerin birliği sayesinde gerçekleşiyor , kolektif bir emekle ama bu kolektif çalışma şartına zıt düşen bir mal edinme sistemi var , paylaşma üzerine kurulu olmayan özel mülkiyet sistemi . Üretim şekliyle sermayenin zıtlığı söz konusu , bu zıtlık bize kesinlikle kaçınılmaz bir şekilde sosyalizme getirecektir . Işçilerin bilinci üretim biçimine gore şekilleniyor dolayısıyla bilinçleri ile mal edinmenin özel niteliği uyumsuz oluyor . Kolektif bir bilince kolektif olmayan bir mal edilme şekli sosyalizmi kaçınılmaz kılıyor . Bu zıtlık zirveye ulaştığında yani kapitalist ekonomik sistemin en çok geliştiği noktada devrim kaçınılmaz oluyor çünkü sömürülen proleteryanın sayısı çoğalıyor , devrimi gerçekleştirmek için yeterince popülasyona sahip olunuyor . Sömürülenler sömürenlerden daha kalabalık olduğu zaman ,işte o zaman devrim için yeterince araç vardır.
●Kitabı okurken Hegel'in Mutlak bir Tini savunurken diyalektiği ortaya koymasının ne kadar çelişkili olduğunu sorguladım. Çünkü başlı başına sabit bir Tanrı'nın varlığı diyalektikle çelişmez mi? Tam da bu yüzden ,Marx Diyalektik felsefesinden metafiziği ayıklamıştır ve bize salt materyalizm üzerine kurulu bir teori sunmuştur .
● Kitabın asıl konusuna gelecek olursak, Stalin anarşizmi çürüten Marksist argümanlarla karşımıza çıkmıştır bunlardan ,birkaç örnek :
-Anarşizmle Sosyalizmin ortak noktası elbet sınıfların ve bir hiyerarşinin yok olması arzusudur ancak Anarşizm devleti hemen yıkıp ondan kurtulmak ister ve bu sayede sınıfların olmadığı bir sistem elde edeceğini düşünür ancak Marksist Felsefeye göre bu çok Ütopiktir . Marksizm birden mucizevi şekilde burjuva sistemin parçalanılacağına inanmaz bunun sadece diyalektik bir biçimde gerçekleşebileceğine inanır , markizmin asıl hedefi sosyalizm değildir sosyalizm sadece Komünizme ulaşmak için bir araçtır, zaten sosyalizmde kapitalist burjuva sisteminin kalıntılarını görebilirsiniz, eski sistemden yeni bir sisteme geçince eski sistemin izlerini görmek kaçınılmazdır . Halbuki Anarşistler Diyalektiğin bizi gerilettiğini düşünür " Birden devleti yıkmak ondan kurtulmak varken neden diyalektik etapları bekleyelim ki ?" mentalitesindeler...
- Marksistler düşüncenin maddeden oluştuğunu vurgularlar bu yüzden maddeye "öz" bilince ise "biçim" derler .Anarşistler Marksizm'i Maddeyle Düşünceyi ayırmakla suçlarlar çünkü onlara göre Maddeyle Düşünce aynı anda gelişir . Anarşistler Marksizmi eleştirmek adına " biçim öz olmaksızın düşünülemez " derken Marksizmi çarpıtırlar . Marksizm biçimin özsüz olabileceğini iddia etmez aksine öz varsa biçim her zaman vardır ama biçim özden sonra gelir ,Anarşistlerin aksine ikisinin aynı anda var olmadığını belirtir ....
Stalin'nin en sevdiğim yanı yalın ve sade bir dili olması. Herkesin anlayabileceği , Marksizme giriş niteliğinde bir kitap bile olabilir . Markizmin temel kavramları kolay bir dille anlatılıyor ,çok detaya girilmiyor ancak başlangıç olabilir.
