10-11 yaşlarındaydım. Ben odamda, annem ve ablam da salonda oturuyordu. Sonra zil çaldı. Annemin bir arkadaşı geldi ve tanımadığım kişilerin yaşadığı o iğrenç olayı anlattı. Ben odamdayım ama duyuyorum tabii arada bir duvar olduğu için. Yetişkin bir çocuk her akşam annesi işten geldiğinde, anne sen çok yoruldun, deyip uyku hapı veriyormuş. Annesi oğlunun bu ilgisine sevgiyle bakıp mahcup olurken, o her gün annesi uykudayken istismarda bulunmuş... Kadın bir süre sonra üstünde aşırı halsizlik, bacaklarında ağrı olunca doktora görünmüş ardından da kadın acı gerçeği öğrenmiş. Gerisini hatırlamıyorum. Olay karakola gitti mi gitmedi mi… Olayı anlatan teyze gittikten sonra ben anneme sormuştum anne n’olmuş diye. Annem bana bi’ şey anlatmamıştı. Ben duyduğumu söylediğimde de gerçek bir olay değil kötü bir masal demişti. O yaştaki ben ya duyduklarıma inanmamış; olanları “korkunç bir masal” kabul etmiştim ya da inanmak istememiş, beynimin unutması için o olayı aklımdan çıkarmayı seçmiştim. Çünkü o yaştaki ben, insan bu kadar kötü olabilir mi?, sorusuna tabii ki hayır demişti.. Şimdi sorsanız tabii ki evet derim.. Bunu beynimden o kadar silmek istemişim ki kitabı okurken anımsadım. Meğer ben 11 yaşımdayken ilk kez ensest kavramına uzaktan da olsa tanık olmuşum. Sonrasına zaten sosyal medyada hepimizin gördüğü, izlediği hayatsız kadınlardan, çocuklardan tanık olmuştum çoğunuz gibi. Ama bu yaptığım nankörlük olur bundan sonra yaparsam. Yani onlara yüz çevirirsem.. O bedenler bunu yaşarken her ensestle ilgili gördüğüm habere sırt dönersem ne insanlığım ne vicdanım kalır. Kitabı okurken devam etmekte zorlanacağımı düşünmüştüm, evet ilk sayfalarda hep oflayarak çevirdim sayfaları. Çünkü katlanamıyordum hiç bahar görmemiş, büyüyüp ama yaşamamış, çocuk olmuş ama sokaklarda oynamamış, gökyüzünün varlığını bilen ama ona hiç umut etmek için bakmamış küçük yüreklerin acısına dayanamadım. İstismarcılara okuyacak belam, küfrüm yetmedi. Bir süre sonra kendiliğinden okumaya devam etmek istedim, ben ne yapabilirim bunun için diye. Bu kitap sayesinde ilerde çalışmak istediğim alanı da değiştirdim. Ensestle ilgili bu kitap benim için son olmayacak bu başlangıç, çünkü korkuyorum balık hafızalı olup 1 ay sonra hiç yokmuş gibi kimseye bahsetmemekten... Bunun için de ilerde ensestle ilgili de çalışmak isterim nasip olursa. Şüpheciydim zaten şimdi hepten şüpheci yaptı kitap beni ama asla pişman değilim bir mağdurun dediği gibi: Kimse gölgesine bile güvenmesin... Ben de dahil kitabı önerdiğim her arkadaşım “okumak istiyorum ama midem kaldırır mı emin değilim.” dedi. Ben de diyorum, kaldırmaz miden, kaldırılcak bi’ şey anlatmıyor, çok iyi bir ruh halindeyken oku ki; olduğun yerde sarsıl, bilinçlen, ama kendini kaybetme… Daha çok şey var konuşulacak: kimsenin işini doğru yapmaması, bu çocukların psikolojisi, toplum baskısı ama kitabın başındaki alıntı gibi: "İnsan her şeyi anlatamaz, zaten kelimeler de her şeyi anlatmaya yetmez."

Kardeşini DoğurmakBüşra Sanay · Doğan Kitap · 20185.7k okunma

·

20 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

seda