Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Son Çağrı
Aybalam Rahman ve Rahim olan Büyük yaratıcının adıyla Başlıyorum senin için şiirlerime Adını nakış nakış kalbime İşliyorum, seni tanıdığım Karanlık geceye dönerken Umursamıyorum canımı Ölümü düşünmeden İlk kez hayatımda Senin için alıyorum kalemimi Yorgun ve bitap düşmüş ellerime Yalan söylüyorum belki de Yalandan nefret ettiğimi Defalarca söyledi Bu yalancı ve sahtekâr dilim Ama ilk ve bir kez ya da son kez olsa da Dinle sözlerimi yalan yok inan bana Yalan söylemiyorum sana Yalancı değilim Sana yazdığım şiirlerimde İnanır mısın bilmiyorum Gelir misin bir daha Sevdadan usanmıd kalbimi Yeniden aşka mecbur ettiğin gibi Bir kez daha olsa aşka inandırır mısın Cevapsız sorularım aklımdan Düşüncelerime akarken Seni özlüyorum ilk günkü gibi Geldiğin günden, sessizce ve sebepsizce Gittiğin günden sonra Bir saniye ya da bir salise olmadı ki Aklımdan, hasretinden yorgun düşmüş Garip ve bir çare kalmış kalbimden Çıkmak nedir bilmedin Uykulu gözlerimi açtığımda Gece olunca başımı yastığıma koyduğumda Yalnız bir şey vardı Aklımda ve yüreğimde Evet sen vardın Aybalam Sözlerin vardı kulaklarımda Yankı, yankılanıyordu Dört bir yanım, odam, sokaklarım Ölüyor gibiydim, ölüyorum Öldüm belki de senden sonra Kalmadı içimde Yaşama, hayata ve sevdaya dair Tükendi, yok oldu ve bitti herşeyim Ben kaldım yalnızca Yetim ve öksüz, kimsesi Yok değil kimsem Var yanımda herkeslerim Annem, babam, arkadaşlarım Candan öte dediğim kardeşlerim Bırakmıyorlar bir an olsun Duruyorlar yanımda Gözlerimin önünde, yanıbaşımda Mutluyum varlıkları için Ama bir kırıklık var Sana anlatayacağım Beni her gün biraz daha öldüren Bu kırılmışlık hissini Nasıl anlayabilirim bilmiyorum Senin ne zaman geleceğini bilmediğim gibi Sarılmış her yanım insanlarla Bırakmıyorlar beni Ölmemi istemiyorlar gibi Ben istiyorum oysa ki Yok olup gitmek Kaybolmak istiyorum Kendi karanlık dünyamın Boş ve gereksiz yaşamımdan Kaçmak istiyorum biraz daha Kendimden kaçamayacağımı biliyorum Gelmiyor aklıma Kaçıp, saklanmaktan başka Küçük çocuk değilim artık Gidip annemin arkasına saklanamıyorum Küçükken ne çok saklanırdım Güvende hissederdim kendimi Sanki bütün dünya bir araya gelse Toplarıyla, tüfekleriyle, atom bombalarıyla Bana dokunamayacaklar gibi hissederdim Korur beni annem Bırakmaz beni onlara Saklanırım burda Annemin arkasında Yaşım yirmi bir anladım bunu Annemin beni koruyamayacak kadar Aciz ve çaresiz olduğunu Görüyorum annemi Gözlerinden dökülen gözyaşlarını Yorulmuş annem İnsanlardan ya da belkide benden Sormaya korkuyorum ona Cevabını iyi biliyorum oysa Anne benden sıkıldın mı Cüretkâr değilim bu soruyu sormaya Korkutuyor beni Söyleyeceği sözler ya da suskunluğu Susuyorum, susturuyorum kendimi Ah yine düşüyorsun Kaç bin fersahtan Yüreğimin kuyusa Bu sözleri yazmaya başladığımdan bu yana Hiç çıkmamıştın içinden Tekrar tekrar düşüyorsun Yorulmadan, bıkmadan, usanmadan Küçük bir kız çocuğu gibisin ya da Küçük bir çocuk gibi Yorulmak yok lügatında Koşup koşup atlıyorsun yürek kuyuma sana bir şey olacak diye korkuyorum Senin korkun yok gibi Dur durak bilmiyorsun Gözlerinde kaynıyor deli kanın Bu korkak yüreğe Adım atacak, gözünü kırpmadan Girecek kadar gözü karasın Uzuyor şiirlerim Hasretin, özlemin ve senin gibi Yazdıkça yazıyor Kuruyasıca ellerim Bilmiyor durmayı Bırakmak nedir bilmiyor Senin adını duydukça İsminle başladığım şiirlerim Sana anlatmak istiyor beni Kesilmiyor cümlelerimin sırası Ard arda düşüyor Gözyaşlarımla ıslattığım İki yüzlü kağıtlara Son sözlerimi yazarken Bitiriyorum şiirlerimi Noktalara saklıyorum adını Üç noktalı olan Bana anlamsız gelen Eski aşıklar için Milyon anlam taşıyan Üç noktaya saklıyorum seni Biraz da kendimi Anlarsın ya da anlamazsın Okumazsın belki de Anlamlardan uzak Bu faydasız şiiri Ve son buluyor sözlerim Yazamayacak kadar yorgunum bugün Bitiriyorum sözlerimi Rahman ve Rahim olan Büyük yaratıcının adıyla Öpüyorum Aybalam Kirpiklerinden, yanaklarından Ve en çokta bana aşk ile bakan Gözlerinden öpüyorum ... @mehmetbk17
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.