YÜREK DİLİM
bahar kuşları gibi yaşamak
bahar gibi yaşatmak isterken
öldürülüyorsun
burda ölümler hep erken
yıldızlar geceye gülüşlerini dökerken
çıktım yola
ben olmayacağım
memleketimizde şafak sökerken
hiç olmasa sen
anlamış olsaydın beni
bu kadar yıkılmazdım giderken
ve sana düşlerinle gelmek isterdim dönerken
türkiyeye benziyorsun sen
artvin kokan artvinliyim ben
bu kadar mı zor beni anlamak sevgilim
düşlerimin bahçesinde
pembe şarkılarını söylesede aşkın
memleketim gibi yaralı yüreğim
beni hasretin yakar
insan büyüdüğü yer gibi bakar
ve sevdiğim sevdiği kokar
ben isterimki gökyüzü gibi masmavi
gökyüzü gibi derin olsun sevdam
aşka küs olmasın şafaklar
bu yürek sensiz şafaklara
gül değil kül kalkar
gözlerim hep yollarına akar
anılarımızı ceplerinde saklayan sokaklar
bana sen gibi bakar
çocukların çocukluğuna dokunulmasın
hiç kimsenin kimliği
rengi dili sorğulanmasın
ezen ezilen olmasın
insanlar gökyüzü bayrağı altında
kardeşçe ve insanca yaşasın istedim
onca yaramın
kavgamın ortasında seni sevdim
kavgamada sanada emek verdim
hadi anlamadılar beni
ömrümde kendimden öne koyduklarım
sen anlasaydın bari
hani
senin adresindim ya yârim
yokluğun içimde kor
beni anlamak bu kadar mı zor sevgilim
hep sevgi elbiselidir dilim
artvin kokan artvinliyim
insandır kimliğim
şiir benim yürek dilim
şiirlerim sevgin kokar sevgilim
hadi anlamadı diğerleri
sen neden anlamadın sevdiğim beni
kanamasın diye kimsenin ciğerleri
özgürlüğün bayram yeri
aşkın cenneti yapmak suç mu memleketi
hadi memleketim anlamadı beni
hiç olmasa sen anlasaydın
elimden tutsaydın
beni mahpuslarda
beni sürgünlerde
en zor günlerde
beni sensiz bırakmasaydın
Günaydın.....