Deniz kıyısında oturmuş bekliyorum
Güneşin kızıllığının yüzüme vurmasını
Hava soğuk gibi üşüyorum sanki
Üzerimde eski bir mont gibi birşey
Sarılmış kollarım ayaklarıma
Dolanıyor bir kaç küçük insan
Denizin kenarında
Ses yok
Martılar uçmaya hazır
Kendi dillerinde bir şeyler söylüyor
Duymuyorum, anlamıyorum
Konuşsam herşey düzelecek gibi
Sığınıyorum bir kez daha
Gerçekleşmeyecek hayallerime
Saklanıyorum son bir defa
Elma diyen yok
Çıkmıyorum, çıkamıyorum
Omzuma bir el dokunuyor
Ensemde sıcak nefesi hissediyorum
Dönecek gibi döndürüyorum yüzümü
Kimseler yok
Her zaman olduğu gibi
Beklediğim biri, birisi var
Yok aslında
Kendimden uyduruyorum hepsini
Aklımın çocukça oyunlarından biri
Beklemek diyorum
Kendime defalarca sorduğum
Bu cevapsız soru
Yiyip bitiriyor beni
Küçük kurtçuklar kemiriyor beynimi
Başımda milyon tane ihtimaller
Halka halka birbirine bağlanmış
Uzun bir zincir gibi düşlerim var
Bekliyorum, kimi
Kimsem yok diye biliyorum
Yanılmıyor muyum yoksa
Yoksa var mı gerçekten
Beklediğim birileri
Yok diyorum kendime
Gitti sevenlerin
Kaldın buralarda
Neden gitmedim diyemiyorum
İstemedim gitmeyi
Kalmak istiyordum
Olmasada kimsem
Ben kalmak istedim
Yalnızlığı seviyorum belki de
İnsanlardan kaçmak
İyi geliyor bana
Bilmiyorum
Güneş tepeme dikilmiş
Tüm ışığını üzerime vuruyor
Gitmemi istiyor her halde
Ya da benimle konuşmak
Anlatacak bir şeyim yok
Parklar doluyor yine
Küçük çocukların sesleriyle
Bağırıyor anneler evladına
Kızgınlık yok seslerinde
Kalkmak gelmiyor içimden
Gidecek bir yerim yok
Ben varım, yalnızlığım var
Bu kentin sokaklarında
Dinleneceğim bir omuz yok
Ezan sesi geliyor
Uzun minarelerden
Namaz vakti gelmiş
İnsanlar camilerden kaçıyor
Bu ezanlar kim için okunuyor
Bilmiyorum
Bakınıyorum etrafıma
Büyük ve ihtişamlı camiler
Ne kadar da çok
İçinde kimseler yok
Güneş batmak için kayıyor
Batıya doğru
Yeniden kızıllığa bürünüyor
Kendine has bir renk gibi
Bu kızıllık
Ay doğacak gibi
Hazırlanıyorken köşesinde
Kalkmak için ellerimi yere koyuyorum
Vakit geliyor sanırım
Gitmem için
Gidecek bir yerim yok
Gezeceğim sokakları
Güneş doğana kadar
O sokak senin, bu sokak benim
Bulursam açık bir bakkal
Ya da bir market
Bir paket sigaramı alırım
Çok kötü öksürüyorum içince
Beni rahatlatıyor gibi
Ama öyle değil
İçinde öksürük krizine giriyorum
Nefesim kesilecek gibi
Boğazıma tıkanıyor
Zor aldığım nefes
Bakıyorum bir kez daha
Denizin davalarına
Kıyıya hiddetle çarpıyor
Düşmek istiyorum içine
Benide alıp götürsün
Denizin dibine
Vazgeçiyorum sonra
Dönüp arkamı gidiyorum
Gidecek bir yerim yok
Sokaklarda dolanırım yine
Ayaklarım yorluncaya kadar
Yorulmam belkide
Yorulursam çökerim
Bir kaldırımın üzerine
Dinlenir ayaklarım
Sonra yine yürürüm
Gün aydınlık olana kadar
@mehmetbk17