“K ENDİ kemalinde yürüyen fakir, Akılsız olup da dudakları sapık olandan iyidir. Canın bilgisiz olması da iyi değildir; Ve ayakları ile acele eden yanılır. İnsanın sefaheti kendi yolunu sapıtır; Ve yüreği RABBE karşı gücenir. Zenginlik dostlara dost katar; Fakir adam ise, dostundan ayrılır. Yalancı şahit suçsuz tutulmaz; Ve yalan soluyan kurtulmaz. Cömerdin yüzünü çok adam arar; Ve herkes vergili adama dost olur. Fakirin bütün kardeşleri ondan nefret ederler; Dostları ise, ondan daha ne çok uzaklaşırlar! Onları sözlerle kovalar, fakat onlar gitmişlerdir. Hikmet kazanan kendi canını sever; Anlayışı tutan iyilik bulur. Yalancı şahit suçsuz tutulmaz; Ve yalan soluyan yok olur. Zevk hayatı akılsıza yakışmaz; Kölenin reislere hükmetmesi daha ne az yakışır! İnsanın basireti öfkesini geciktirir; Ve suç bağışlamak onun güzelliğidir. Kıralın öfkesi aslanın gümürdemesi gibidir; Fakat onun lûtfu ot üzerindeki çiğ gibidir. Akılsız oğul babasının belâsıdır; Ve karının çekişmeleri ardı kesilmez bir damlamadır. Ev ile mal babalar mirasıdır; Fakat basiretli karı RABDENDİR. Tembellik insanı derin uykuya düşürür; Ve haylaz can aç kalır. Emri tutan canını korur; Yollarını değerli tutmıyan ölür. Fakire acıyan RABBE ödünç verir; Ve karşılığını RAB ona öder. Ümit varken oğlunu tedip et; Fakat onun öldürülmesini isteme. Çok kızan adam cezasını yüklenecektir; Çünkü onu kurtarsan da, yine tekrar edeceksin. Öğüt dinle ve terbiye al ki, Kendi sonunda hikmetli olasın. İnsanın yüreğinde çok kuruntular vardır; Fakat RABBİN muradı, duran odur. İnsanı özlettiren kendi lûtufkârlığıdır; Ve fakir adam yalancıdan iyidir. RAB korkusu hayata götürür; Ve insan geceyi tok geçirir; Şer ona uğramaz. Tembel, sahana elini daldırır, Onu ağzına geri getirmek bile istemez. Müstehziyi döv, ve bön adam basiretli olur; Ve anlayışlı adamı azarla, bilgiyi kavrar. Babasına zorbalık eden, ve anasını kovan, Utandıran ve ayıplatan bir oğuldur. Bilgi sözlerinden sapmak içinse eğer, Ey oğul, öğüt dinlemekten vazgeç. Yaramaz şahit adaletle eğlenir; Ve kötü adamların ağzı fesat yutar. Müstehziler için hükümler, Ve akılsızların sırtı için kötekler hazırdır.”
Süleymanın Meselleri 19:1-29 KMEYA