En sevdiğim şair. Cânım Erdem Bayazıt. Şiir avcısı güzel insan.. Bitirdim diyorum ama asla bitmez.. Bitmemeli.. Tekrar tekrar açıp okuduğum bir şiir kitabı. Bir şair bir şiirde ne kadar farklı ve güzel konulara akıcı ve edebi bir şekilde değinebiliri gösteriyor Erdem Beyazıt her şiirinde.
Her şiirde alıp başka diyarlara götürüyor göçebe kuşlar gibi seyahat ettiriyor bizi bir diyardan bir diyara..
Şiirlerini her okuduğumda farklı ve bir önceki okuduğumdan daha derin anlamlar çıkarıyorum.
Doğa sevgisi şairin şiirlerine o kadar güzel yansımış ki. Dağlardan, kırlardan, çiçeklerden, böceklerden ve dahi tüm kainattan bahsetmiş şiirlerinde.
"Biz yine dağlara dönelim.."
"Tabiatın içinde, tabiatla birlikte."
En sevdiğim şiirlerinden tabiat risalesi..
İnsanın duygu karmaşasını işlemiş sonra, hayat içinde yaşadığı duyguları, imanı, özlemi, korkuyu, umudu, savaşı, yalnızlığı ve en önemlisi aşkı..
"Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir, açık deniz gibidir
Pas tutmaz benim içim yeryüzü gibidir, toprak gibidir
Sen ki bulut gibisin
Ay gibisin, güneş gibi bazen.."
"Anlatılmaz yaşanır" derler ya Erdem Bayazıt şiirleri de öyle benim için. O'nun şiirleri okunmalı, hissedilmeli kalbin en ücra köşelerine dokunmalı, aydınlatmalı.. Her şiiri ayrı bir derya, ayrı bir ufuk açıyor zihinlerde..
Ne yazarsam yazayım Erdem Bayazıt'ın şiirleri hakkında sanki kalemim eksik, güçsüz kalıyor. Herkese okumasını tavsiye edebileciğim bir şiir kitabı, kalbe dokunan, kalpte çiçekler açtıran cinsten...
O'nun birkaç dizesiyle kapatmak istiyorum incelememi.
"Bir gidip bir gelerek durmadan
Ay ışığını soluyan ey deniz ey o denizin dibi
Sonra büyüten yalnızlığını kanayan yalnızlığa
kalbim gibi"