Carnap’a göre felsefeci ya da bilim insanı amaçları doğrultusunda istediği dilsel çerçeveyi seçmekte (ya da inşa etmekte) özgürdür. Bu onun ünlü Hoşgörü İlkesi’dir (bkz. Carnap 1937, s. 221; 1956, s. 52). İsterse şey dilini seçebilir, isterse görüngücü dili; ister klasik matematik dilini benimseyebilir, isterse formalist matematik dilini. Carnap’a göre dünyayı betimlemek için tek bir doğru dil, hatta tek bir doğru mantık ya da matematik dili bile yoktur. Aufbau sonrası olgun Carnap tam bir çoğulcudur. Dilsel çerçeveler bağlamında “yüz çiçek açsın, bin fikir yarışsın” sloganını benimser. Çoğulculuğu onu Feyerabend ve Rorty ile uzaktan da olsa akraba yapar.
Carnap, R. (1937) The Logical Syntax of Language, Kegan Paul.
Carnap, R. (1956) “The Methodological Character of Theoretical Concepts”, Minnesota Studies in the Philosophy of Science içinde, (der.) H. Feigl ve M. Scriven cilt 1, University of Minnesota Press, s. 38-76.