Mitler kesinlikle kahraman tarafından kurgulanmamıştır, en azından çocuk kahramanlar tarafından; ama
uzun süredir yetişkin insanların ürünü olarak bilinirler.
Ona hız kazandıran, açıkça kahramanın ortaya çıkmasının yarattığı popüler büyüleyiciliktir; insanlar kahramanın olağanüstü hayat hikayesinin, ancak harika bir
çocukluktan geldiğini hayal edebilirler. Ancak kahramanın bu olağanüstü çocukluğu, kendi çocukluklarının
bilincinden, mit yaratıcıları tarafından kurulmuştur; bu
yaratıcılara göre halk-aklının belirsiz fikri nihai olarak
takip edilmelidir. Kahramana kendi çocukluk anılarını
yükleyerek, bir bakıma kendilerini kahramanla özdeşleştirirler. Kendi kişiliklerinde benzer kahramanlar olduğunu iddia ederler. Bu yüzden romansın asıl kahramanı egodur; ego ilk kahramanca hareketiyle, yani babasına isyanıyla, kendisinin kahraman olduğu zamana
dönerek kendini kahramanda bulur. Ego kendi kahramanlığını ancak çocukluk günlerinde bulabilir. Bu yüzden ona egoyu kahraman yapan özellikleri vererek,
kahramana kendi isyanını yüklemek zorundadır. Bu
amaca, çocuksu romansa geri dönerken ve onu kahramana aktarırken, çocuksu motifler ve konularla ulaşılır.
Bu yüzden mitler, tersine dönen çocukluk fantezileri
vasıtasıyla, yetişkinler tarafından yartılır,1 kahramana
mit yaratıcısının kişisel çocukluk anılan verilir. Bu arada, tüm bu sürecin eğilimi, halkın bireylerinin babaya
karşı, kendi çocukluk isyanlarının bahanesidir.