Haçça'yı gözü gibi seviyordu. Kadrini kıymetini biliyordu. Haçça hiçbir gün, bir dediğini iki etmedi. Hiçbir gün yamacına dikilip "sensin" demedi. Kocasına asi gelmedi; Çocuklarını dövmedi. Suratını asmadı. İşten kaçmadı. En ağır işlere bütün gücüyle koştu. Evini yüceltmek için savaştı. Bayram'ın uzun askerlik yıllarında çift sürdü, nadas etti, ekin ekti. Kırdan geldi, yüzünü azdırmadan çocuğunu emzirdi, gene kıra bayıra gitti. Böyle gelin sevilmez mi? Böyle geline yanılmaz mı? Ah, insan deli olmaz mı?