Batılı bir perspektiften Haydutlar Kraliçesi Hindistan’da bazen ‘Bollywood’ olarak bilinen Bombay merkezli egemen sinema endüstrisine karşı değerlendirildiğinde gerçekçilikte bir atılım olarak görüldü. Amerikalı bir eleştirmenin belirttiği gibi: “Büyük bir sinema endüstrisinin aptalca müzikalleri, sıradan pembe filmleri ve kaba aksiyon filmlerini ürettiği Hindistan’da harika görüntülemenin, güçlü prodüksiyon değerlerinin ve kaçınılmaz toplumsal eleştirinin olduğu Haydutlar Kraliçesi ender bir örnektir”(Guthmann,1995)
Hindistan’da alternatif film geleneklerinin olmadığını varsayan bu naif cahillik, ‘ilerici’ Birinci Sinemada bulunan estetik tercihlere garip bir biçimde uyan övgü terimleri nedeniyle ikiye katlanır. Bu eleştirmen Hollywood’dan Bollywood’a Birinci Sinemanın temel ilkelerini sorgulayan Kumar Shahani gibi bir yönetmeni bulsa, nasıl da şaşırırdı:
Giriş, gelişme ve sonucun olduğu klasik mekanik yapı 19. yüzyılda Avrupa’da ortaya çıkan dramatik bir yapıdır. Fizik biliminin yöntembilimiyle yakından ilişkilidir - neden-sonuç zinciri. Bildiğim kadarıyla bilim günümüzde bunun ötesine geçiyor ve değişimlere uyum sağlıyor. Gerçek algılamalarla ilişkili yeni yollar bulunmalıdır. Ritwikda ve Kosambi epik biçimi incelememi sağladı. Siz de bunu her yerde görüyorsunuz. Bu biçim, insanların onu yanlarında eve götürebileceği tarzda bilinçlerine giriyor (Baghdadi ve Rao, 1995: 109).
··
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.