Başkomiser Galip Serisinin şimdilik son kitabı olan Benim Canım Ailem, Çağatay Yaşmut'un hikâye yazmada ne kadar başarılı olduğunu gösteren ikinci örnek, ilk hikâye çalışması Doktor Ceyda'yı Kim Öldürdü? daha kısa hikâyelerden oluşuyordu, Benim Canım Ailem'de ise üç uzun hikâye var. Üçü de birbirinden güzel, yazarın yeteneğini gösteren, kurgusu anlatımı çok iyi hikâyeler bunlar. Çağatay Yaşmut'un Türk polisiyesi için gerçekten önemli bir isim olduğunu söyleyebiliriz. Her şeyden önce; Yaşmut hem iyi bir kurgucu hem de çok iyi bir diyalog yazarı. Yazarın hiç bir kurgusunda, hiç bir diyalogda sırıtmayan, basit gelmeyen, kötü olmuş bir örnek görmüyoruz. İlk kitabından itibaren böyle bu. Okuduğum diğer polisiye kitaplarında, veya tanınmayan yazarların kitaplarında bu tür kötü örneklere çok rastlıyorum. Yaşmut hiç ama hiç bir kez teklemeden, tökezlemeden anlatıyor hikâyelerini, romanlarında da aynı şeyler görülüyor. Yani anlatma konusundaki mahareti çok iyi yazarın. Galip, bir başkomiser olarak aslında Behzat Ç'.'yi hatırlatıyor. Behzat'ın trajik hayatına paralel bir şey yok, hayır, ama tarz, üslûp olarak çok yakın. Bununla beraber kitabın verdiği rahatlık sayesinde Galip'in özel hayatında veya karakterlerin özel hayatları konusunda yazarın çok daha rahat yazdığını da söyleyebiliriz -ki bazı okurların bazı kitapları sevmeme sebebi de bu; oysa bence Yaşmut, karmaşık şehir hayatı içerisinde karmaşık, katmanlı insan portreleri oluşturmaya ve bunu polisiyeye dahil etmeye çalışırken bu karmaşık özel hayatlardan faydalanıyor sadece. Kitaplar boyunca işlenen suçların genelde karşımıza çıkardığı şey, suçun insanın arzuları, talepleri, hırslarıyla ilgisi olduğu görülüyor; ama aynı zamanda örneğin yoksulluğun, meşru olmayan hayatların bazen bu hırslardan değil katman katman adaletsizliklerden, eşitsizliklerden de meydana geldiğini ve suçun da bu meşru dışılığın kaçınılmaz parçası olduğuna işaret ediliyor aslında. Bu anlamda Yaşmut, suçun tek bir sebebi veya gerekçesi değil belki iç içe geçmiş, birbirine dolanmış ve birbirinin olmazsa olmazı olmuş nice koşulun, şartın bir aradalığından söz eden bir yapboz koyuyor gibi ortaya. Kitapların bize gösterdiği şehir işte bu karmaşanın, birbirine dolaşmışlığın, iç içe geçmişliğin resmi. Bana göre çok iyi çizilmiş bir resim bu. Polisiyenin gerçek edebiyat olup olmadığına dair çok şey söyleniyor, söylendi. İyi yazılmış polisiyeler iyi ve güzel edebiyatın parçası elbette. Çağatay Yaşmut da türk polisiyesinin iyi edebiyatçılarından biri, kesinlikle. Okuması çok keyifli bir yazar Yaşmut. Kalemine şans tanınmalı. Polisiye sevmeyenler için çok iyi bir başlangıç serisi olabilir. Sevenler ama hiç okumamış olanlar için bilmedikleri, çok yeni bir şey yok burada, ama bildikleri bir dünyanın içerisinde maharetle kalemini kullanan bir yazarı tanımamak onlar adına bir kayıp... Herkese Başkomiser Galip'i öneriyorum.

Benim Canım AilemÇağatay Yaşmut · Oğlak Yayınları · 201938 okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cem