Genelde önce kitabı okur yazarı sonra tanırım. Bu sefer öyle olmadı. Önce yazarı tanıdım, sonra 'nasıl yazmış' diye merak ederek kitabı aldım.
Kitap, içinde kısa öykülerin olduğu bir çalışma. İlk öyküden itibaren kelime zenginliği, cümle akışları üzerinde yoğun çalışılmış bir kitap izlenimi veriyor insana. Sayfaların dolu dolu olduğunu hissediyorsunuz.
Hayatın ta içinden, sıradan, herkesin yaşayabileceği hikayeler insanı kendine çekiyor.
Başka kitapların arasına kahve tadında dinlenmelik okuduğum bir kitaptı. Nasıl ki, kahve içerken acıdır ama insana hoş bir tat bırakır ve etkisini uzun süre hatıralarda saklar. Bu öykülerin de öyle olduğuna inanıyorum. Yoksa okurken keyf veriyor mutlu ediyor anlamında değil. Aksine bişeyleri daha çok farkettiriyor.
Çalışmanın son öyküsü bence en can alıcı öyküydü. Diğer öykülerin aksine bu öykü uzun ama sarsıcı, bam telline dokunan, "hiçbir şey göründüğü gibi değil" dedirten bir hikaye. Kitaba adını vermesi tevellekeli değil.
