Oruç Aruoba “Yürüme” adlı kitabında yolu, yolcuyu, yolculuğu bir başka anlatıyor bizlere…
Yola çıkan kişi, hep yalnızdır gerçi, ama -yanında, onunla birlikte yürüyenler bir yana bırakılsa bile-, hep bir önceki yerinde bıraktıkları, ve, bir sonraki yerinde bulacakları, yanındadır, onunla birliktedir
-”yalnız” değildir yani, tam anlamıyla…
Yola çıkan kişinin, hep, ayağına takılır yerleşikler
-her ne kadar ”yardım” etmek, ”yol göstermek”
gibi bir ”iyi niyet” leri olsa da-; Yerleşikler nereden bilsinler ki yolu?!
Kişi yola çıktı mi, yanında başka kişiler
-başka yolcular- bulabilirler; oysa yerleşti mi,
bulacakları, olsa olsa, ”komşular” dır.
Bazı yerlerde beyin yaksada keyifle sıkılmadan okudum tavsiye ederim.
Keyifli okumalar:)
***