“Çok akıllı olmadım hiç. Yanlış atlara çok oyunlar oynadım. Kulağımdan kar suları eksik olmadı. Sürüden ayrılan koyunları sevdim hep...Bir de kendi bacağından asılmayanları. Kendimle yaşadım en büyük kavgalarımı... İçimdeki çocuklar tahterevalli oynadı hayatla; ben seyrettim.”
Yolu kitaptan geçen çoğu kişinin aşina olduğu, yazarlardan biridir Can Dündar. Türkiye'nin çeyrek asrına kalemiyle ayna tutmuştur. Kırmızı Bisiklet'te de; nasıl mutlu bireyler yetiştirileceğini ve günümüz ebeveynlerinin farkında olmadan yaptıkları hataları, neden yapmamaları gerektiğini kendinden ve oğlundan örnekler vererek, içten bir dille anlatmış. Anılarındaki yaşanmışlığı hissettim âdeta ve kendimi çocukluk özlemlerimin içinde buldum zaman zaman...
Kendi yaşadıklarının yanı sıra başkalarının deneyimlerine; günümüz çocuklarının, gençlerinin ve anne babalarının sorunlarına da yer veren yazar, ailelerin çocuk yetiştirmedeki yaklaşımları, çocuklara verilen eğitimler, oynadıkları oyunlar ve izledikleri üzerine düşünmeye sevk ediyor insanı.
Kitabin ana teması babası ve oğlu olsa da, Ülkemizin dününe de değiniyor usta yazar... Hangi birini yazsam eksik kalır, bu nedenle o kısımlarla ilgili hiç detaya girmemeyi daha uygun buldum. Okumanızı öneririm.
... Kitaplarla kalın
