normalde bugün içimizdeki şeytan kitabını okumaya baslayacaktım ama bir anda kendimi yufka yürek 'i okurken buldum ben kısaltılmış halini okudum ve bence çok güzeldi kitabın yazari dolayısi ile okumaya başlamadan aklıma su cumle geldi "yine dostoyevski ve insan psikolojisinin derinlikleri" sanırım dostoyevski'nin okuduğum onuncu kitabi oldu... kitabın ilk sayfaları çok mutluluk içeriyor özellikle Bir birinden ayrılmayan iki sadık dost, Arkadi İvanoviç ve Vasya Şumkof bana çok şirin geldiler sanki kardeş gibi,tabi ki kitabın sonunu tahmin ediyordum sonuçta dostoyevski yazmış kitabın konusu yufka yürekli bir adamın mutluluğu ,insan bazen mutlu olduğunda korkar ya kesin kötü bir şey olacak diye ,icimizde kurar ve huzursuz oluruz kitabin konusu bu ana karakterimiz cok mutluyken basina gelen ufak bir seyi buyutuyor ve sonunda aklini kaciracak seviyeye geliyor e birde bunu psikologların psikoloğu dostoyevski yazınca tadından yenmez olmuş... bence kesinlikle okuyun herkese tavsiyem beni çok düşündürdü iyi okumalar
hoşçakalın :)