YerKuşAğı, Deniz Gezgin 'den okuduğum ikinci roman. Beğenerek okuduğum Ahraz'ın hemen ardından hazır yazarın üslubuna ısınmışken bu romanını da okuyayım dedim. Küçük bir kız çocuğu Moy, petrole bulanmış ve azman dişlerden kurtulan bir kuş Şuri, toynakları olan ve sarmaşık görünümlü yarı bitki- yarı hayvan Hagrin ve Cice adındaki geyik romanın kahramanları. Hepsi birlikte "yeryok" adındaki yerde birbirlerini buluyor. Roman, bu canlıların gözünden insanların doğaya ve hayvanlara verdiği zarar ve bu zarar karşısındaki vurdumduymazlıkları çeşitli metaforlar aracılığıyla gözler önüne seriliyor. Hemen belirteyim bu romanı Ahraz gibi kolay anlaşılabilecek cinsten değil. Ahraz'da da betimlemeler vardı fakat burda betimlemelerin yoğunluğu çok daha fazla ve yazar çok sayıda metafor kullanmış. Bu da romanın akıcılığına ket vurmuş. Hayvanların "yeryok" adındaki gerçeklikten yoksun ve bir o kadar gerçeksi düşler yaşadığı bir mekânda hayvanların dilinden yaşanılan olaylar başınızı döndürebilir. İlk sayfaları tekrar okudum ve 30. sayfaya gelene kadar anlatılanları oturtamadım. 90 sayfalık bir roman hemen biter gözüyle bakmayın. Her kelimeyi okuduktan sonra soluklanıp içselleştirmek gerekiyor. Yazar burada bir çırpıda okunsun diye değil düşünerek, özümseyerek yer yer kendimizi sorgulayarak okuma gerçekleştirmemizi istemiş. İnsanın gaddarlığı, telafisi mümkün olmayan sonuçlarla doğayı talan etmesi ve nice hayvanın canından ömür çalması. Tüm bunlara karşı empati duygusunu hayata geçirmeye çalışmış. Okumak isteyenlere tavsiyem zor bir okuma sizi bekliyor; metroda, otobüste okunabilecek bir kitap değil. Sakin bir ortamda, aklınızda dağınık düşüncelere yer vermeden okumalısınız ki siz de "yeryok" taki yaşamın farkında olabilesiniz.

YerKuşAğıDeniz Gezgin · Sel Yayıncılık · 2017307 okunma

··

80 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.