Gönderi
Sabahattin Ali'nin karısı Aliye Hanım ile kızı Filiz'e yazdığı mektuplardan oluşuyor kitap ''Canım Aliye Ruhum Filiz.
Kitabı elinize alınca kapağındaki aile fotoğrafına bi süre bakakalıyorsunuz. Öyle şirin naif bir fotoğraf. Benim için ayrıca anlamlıydı bunu okumak, çünkü onun en sevdiği yazardı Sabahattin Ali. Neyse..
İlk olarak 15 Şubat 1935 tarihli mektup var.
13 Mart 1948'deki son mektuba kadar Sabahattin Ali, karısına Arap harfleriyle, kızına Latin harfleriyle yazmış mektupları.
Kızına yazdığı mektuplar, karısına yazdığı mektupların yanında küçük birer ek niteliğinde.
Esasen karısına yazıyor mektupları.
Henüz evlenmeden önce başlıyor mektuplaşmaları. Bu ilk mektuplar iltifatlar, aşk ve sevgi sözcükleri, beraber yaşanacak mutlu bir geleceğe dair umut besleyen nitelikte.
Tarihler ilerledikçe aşk mektuplarının yerini hasret ifadelerine, hayat kavgasına yer yer dertleşmelere dönüşüyor.
En zor durumlarda bile öyle güzel hitap ediyor ki eşine ve kızına, ne şartlarda olursa olsun hiçbir şekilde umutsuzluk aşılamayıp onları hep daha iyisini düşünmeye teşvik ediyor Sabahattin Ali.
Hayatı zorlukla geçmiş buna rağmen davasından mücadelesinden doğru bildiğinden geri adım atmamış, Türk edebiyatın en güçlü kalemlerinden birinin, aynı zamanda mükemmel bir baba, sadık deli dolu bi aşık olduğunu görüp bir kere daha hayran oluyorsunuz. Klişe olacak ama kitabı okuyan herkes böyle aşklar kaldı mı demiştir eminim.
Kitap bittiğinde yüzünüze uzun süre geçmeyen bir tebessüm kalıyor. Sonra ölümü, öldürülmüştü, çantasından çıkan roman, katilinin kısa bir süre sonra afla çıkarılışı, bugün ki Türkiye aklınıza geliyor. Hiç birşeyin değişmemesi, içeride fikirlerinden dolayı hala yatan gazeteciler.. O tebessüm yerini hüzne hatta isyana bırakıyor. Yine de iyi ki okumuşum diyorsunuz. Bir kez daha seviyorsunuz Sabahattin Ali'yi
·
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.