Gönderi
Bazı kitaplarda başlangıçta "Bir an önce bitse de başkasına geçsem." diye acele ettiğim yerler oluyor. Ama kitabı bitirip de rafa kaldırdığımda; kafamda dönen kitaptan alıntılar, ve bir türlü beni bırakmayan olay örgüsü gösteriyor ki aslında çok sevmişim. Tadı damağımda kalmış:)
İşte " Bin Yılın Göçü" de bana aynı duyguları yaşattı. Başlangıçta çok uzun bir süreci hızlı anlattığından mıdır bilmem konunun bir türlü bağlanamayacağı endişesi oluştu.
Ama devam ettim. Özenle kullanılan öz Türkçe kelimeler, harika betimlemeler ve cümlelerin güzelliği...Bu kitaba haksızlık etmemem gerekiyordu.
Zaten 70 80 sayfa geride kalınca roman su gibi akıp gitti.
Nasıl güzel bir anlatım, nasıl güzel bir dildir bu böyle. Hani "Diriliş" tarzı dizilerde bir iki deyim kullanıyorlar " Vay bee ne cümle kurdu!" diyoruz ya bu kitapta Türk motifleri ve Türk lisanına tıka basa doyuyoruz.
Göktürk Kağanlığı' nın yıkılışının ardından birbirinden kopan Oğuz boylarının yurt edinmek için göze aldığı uzun ve tehlikeli göçler...Birbiri ardına sahneye çıkan ve yerini başkasına bırakan (ya da kaptıran) beyler...Oğuz beylerinin düşünmeden peşinden gittikleri inançları ve hiç tükenmeyen azimleri...Halkın törelerine, beylerine bağlılıkları... Kayıların tarihte kendine yer edinme öyküsü...İslam' ı benimsemeleri...
İslam'a geçişte yaşanan gelgitler de gerçekçi şekilde ele alınmış. Yani öyle bir günde pat diye değil yıllar süren bir düşünme ve karar verme süreci sonucu olduğu ifade edilmiş.
Olay örgüsü Oğuz boylarını birleştirmeye gayretli Çağrı ve Tuğrul Beylere kadar gelip Çağrı Bey ' in Rum ülkesine gazasıyla son buluyor.
Böyle romanlarda kurgu, gerçeğin önüne geçip göze batabiliyor ama yazarımız yaptığı araştırmalar sonucu dönemin yaşam tarzını ve dilini öyle ustaca aktarmış ki o dönemleri yaşıyor hissine kapılıyor okur. Türk tarihine ilgisi olanların kesinlikle okumaları gerektiğini düşünüyorum.
·
17 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.