Gönderi
Cioran’ın farklı görüşlerinin olduğu bir kitap olduğunu söyleyeceğim öncelikle. Her zaman varlığı reddeden Cioran kitabın son bölümünde yer alan “Var Olma Eğilimi” başlıklı yazısında, varlığı kabul ediyor. Fakat bu varlığın bir eğiliminden ibaret olduğunu da söylemektedir. Bu ne demek mi oluyor? Bu varlığın bir ölüm olduğunu söylüyor. İnsanın tek gerçeği ve kendisinin ölümden başka bir şey olamadığını vurguluyor. Bir varlık eğilimi olan insan sadece bu eğilim ile zamanda bir süre kalıyor ve sonunun yine hiçliğe vardığını savunuyor. Kitabın sonunda yer alan cümlelerinde bir şeylerin var olduğunu kabul eden Cioran hiçliğin kuşkusuz daha rahat olduğunu da söylemekte çünkü varlık da eriyor ve eriye eriye bu hiçliğe gidiyor. “Varlık’ta erimek ne kadar da zor!” Sonuç; varolan yaşam ve insan aslında tam anlamıyla var değil sadece bir eğilim. Ve evet bu eğilim var; bir şeyler var. Fakat; “Her şeyin sonu mezar!”
Kitabın diğer bölümlerine değinecek olursam Cioran’ın duygular ve şiir üzerine görüşleri oldukça fazla. Gerçekten tam bir şiir hayranı, duyguların hissedilse de anlatılmasının zor olduğunu belirtiyor ve bu konuda şiirlere hayranlığını dile getiriyor. Ayrıca duyguları belirgin ve kontrol edebilen insanları kurtulmuş insanlar olarak tabir ediyor.
Felsefe konusunda ölüm üzerine oldukça değinen Cioran bizi bir boşlukta ve uçurumda görmektedir. “Biricik anlar felsefesi-tek felsefe budur.” Zamanın bir anında olan insan uçuruma çıkıyor ve göğe iniyor. “Neredeyiz? Anlamsız bi soru; artık bir yerimiz yok...”
Son bölümü dışında klasik Cioran görüşlerine rastlayacaksınız ve kesinlikle en temel kitaplarından birisi budur.
Burada yaşamak ölümdür; başka yerde yaşamak intihar. Her cümlenin sonunun bir hiçliğe vardığı Cioran cümleleri...
··
621 views
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.