Vita di Cavour, tam bir tarihsel muzipliktir. Eğlenceli edebiyatın bugünkü modası Alexandre Dumas tarafından örneklenen biyografik roman ise, Panzini, yeni Panson du Terrail'dir. Panzini'nin, gösterişli bir şekilde sergilemeye çalıştığı şudur: O, insan davranışları hakkında "neyin ne olduğunu bilir" ve öyle aşırı becerikli bir gerçekçidir ki, onu okuyanlar en azından çok da cahil olmayan Condorcet'e veya Bemardin de Saint-Pierre'e sığınınak isteyecektir. Panzini, tarihsel bağları kurmaksızın bir kişiliğe odaklanır. Tarih ne kişiliklerle ne de diğer sosyal güçlerle ilişkili bir eğlendirici küçük hikayeler dizisidir. Bu, gerçekten yeni bir tür Cizvitliktir ve hatta eseri ilk yayınlanırken okuduğuında tahmin ettiğimden çok daha bariz bir Cizvitliktir. "Sözde değil özde savaşçıların soyluluğu" klişesi, tek tek generaller (La Marmara, Della Rocca hakkında sıklıkla dile getirilen ve kimi zaman bilinçsizce küçümseyici dille ifade edilen bakış açılarıyla kıyaslanabilir. "Della Rocca bir savaşçıydı. O, 1866'da Custozza'daki büyük cesareti ile öne çıkmamıştı. inatçı bir savaşçıydı ve bu nedenle resmi bültenler göndermeyi reddederdi." (Bu, cidden L'Asino gibi ko mik gazetelerde görülebilecektürden bir cümle. Della Rocca, bizzat Kral'ın da içlerinde olduğu bu topluluğun kötü edebi kalitesinin farkında olan Cavour'a, General kadrosunun bültenlerini yollamayı reddetınişti.) (La Marmora ve Ciaidini'ye yönelik bu tür başka göndermeler de vardır; Cialdini, Piedmontlu olmasa da; kendini öne çıkaran başka Piedınontvari bir generalden de söz edilmez; Persana'ya başka bir referans."
··
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.