Keyif alarak okuduğum bir psikolojik gerilimdi, gerçi Monica ağrı çektikçe, kolunu kaldıracak hali olmadığında ben de etkilenmedim değil, benim de mi şuram buram ağrıyor hissine kapıldım. Bir kaç bölümde bir farklı karakterlerin bakış açılarından da olayları okuduk, seviyorum bu tarzı, ne zamandır denk gelmemiştim. Sanırım bu tarzda okuduğum ilk roman Kayıp Kız'dı. İlerledikçe ne entrikalar, ne heyecanlar...
