Yazarın ilk kitabıymış. Oysa ki Normal İnsanlar çok ses getirdiği için sanki o ilk kitapmış izlenimi yaratmıştı bende. Bu kitapta arkadaşlıklar ve ilişkiler çemberine yansıyan aile ilişkilerini daha net görmek beni sevindirdi. Hikayeye derinlik kattığını düşünüyorum. Bu sayede bir şekilde yüzeysel kalacak karakterler vardı, bu karakterler güzel sanatlar ile uğraştıkları için mi bu varoluşsal sancıları çekiyorlar dedirtmedi bana kitap. Yazarın bu arkadaşlıktan ilişkiye, ilişkiden dostluğa dönen durumları güzel bir şekilde anlattığını düşünüyorum. Birisine suçu yüklemeden veya bir karekterden nefret ettirmeden olayları bağlıyor. Bir şekilde bana "evet ya, doğru da olsa, yanlış da hayat böyle işte" dedirtti.