Bundan yıllar yıllar evvel, insanların bol tanrılı inanışlara sahip olduğu dönemlerde günah toprağın en zehirli yılanıydı. Bazen günahlar öyle birikir , yeryüzüne öyle ağırlık yapardı ki, Tanrı günah avcısı zebaniler gönderirdi. İşte bu sebeple ölümlüler için yükte ağır günahlar başa belaydı. Bu kötülüğü tükürmenin elbet bir kılıfı vardı. Tepelerde dolanan keçilerin en karası bulunur, geniş çayırlara getirilirdi. Böylece büyü başlar, insanlar bütün günahlarını bu keçiye yükleyip onlardan kurtulurdu. Sonra sopayla günah keçisini döve döve keçiyi kaçırırlardı. Ta ki günahlar gözden yitinceye, yenilerine yer açılıncaya dek. *** Hikayesi su ile başlayıp su ile biten ana ve oğul. İkisinin de yazgısı bir başladı fakat aynı bitmedi. Adile anası belirsiz, bir balıkçının muhtemelen denizden olma çocuğuydu. Denizde büyümüş , orda yemiş içmiş, derdini tasasını denize dökmüş bahtsız... Adile yaşadığı yerin çöplerini toplardı. Mahalleli tarafından ekşimiş suratlarla hor görülen, huzursuz bakışlara maruz kalan bir çöpçü. Bu horlamalardan içten içe haz duyardı bu insanlar. Ne de olsa o kasabanın çöpünü yüklenen bir günah keçisiydi. Fakat aynı zamanda insanların gözünde uğursuz , lanetli bir ifritti. İsrafil. Adile'nin kadersiz yavrusu. Daha kundakta bir yavrucakken insanlar tarafından örselenmiş , dışlanmış ,bir damlacık sütten mahrum edilmiş İsrafil. Henüz kucakta bir sabi iken kapılar yüzüne bir bir kapatılmıştı. Çünkü bir İfrit'e kapı açacak kimse yoktu bu kasaba da , kucağında bir melek olsa da. İsrafil büyüdü. Çevresinden aynı bakışlar hiç eksilmedi, çocukluğunda nasıl ise aynıydı. Fakat onun kaderi bu değildi , o Adile gibi olmayacaktı , kendi kurtuluş ipini kendi bulacaktı. Ve kaderin cilvesi o ya İsrafil'in karşına o ipi çıkarmıştı. Artık İsrafil kendini bulmasını , içinde gizli olan kapıları açacak bir anahtar bulmuştu. Gücünün farkındaydı . Artık kasabalı ondan korksundu. Çünkü vaktin İsrafil'i oydu, doğruca kalkıp kıyametten önce kıyamet koparacaktı. *** Deniz Gezgin'in engin denizin derinliklerinden çıkarıp, pagan inanışlar , tarihi göndermeler , dini alıntılar ile ördüğü kadim bir anlatı. Doğa , insan ve kültürün zamansız buluşmasını müthiş betimlemeler ile gözler önüne sermiş . Öykü aralarına özenle serpiştirilmiş mitlerle kendinizden geçerken , bir yandan da insanın iki yüzlülüğünü , ötekileştirilmişlerin dünyasına tanıklık ediyorsunuz. Çağdaş edebiyat adına çok başarılı ve değerli bir eser. Eğer her zaman iyiliğin , güzelliğin olduğu toz pembe hayallerden sıkıldıysanız Deniz Gezgin'in kurduğu bu bambaşka dünyayı okumanızı seve seve tavsiye ederim. *** Kitapla kalın...