Jean Borella'nın hristiyan dünyasındaki sembol ve simgecilik anlayışını fiziksel, düşünsel, dilsel, toplumsal, anlamsal, kültürel açılardan ele alarak bir çok filozof ve yazarın yorum ve bakış açıları eksininde değerlendirdiği eseri. Sanki tanrıyı insanlardan korumaya çalışan bir tutumu var bu kitapta. Çünkü genel olarak simge ve semboller kanalıyla inanç ve tanrı olgularından nasıl uzaklaşıldığına değiniyor. Hatta yer yer serzenişlerini de okumak mümkün. Ancak insanın bir diğer adı da ''homo symbolicus''tur. İnsan bir çok şeyi sembolize ederek, kategorize ederek, simgeleyerek anlar. Bu yol, aklın en kestirme yoludur bir şeyi tanımlayabilmek ve tanımak için kullandığı... Ancak Borella hayli tepkili bu düşünce şekline. Dini anlamda sembolize etmek, kendisine değil kendisi dışında görünmeyen bir hakikate işaret etmesi sebebiyle önemlidir aslında. Tersinden düşünürsek, sembolize etmeden bir hakikati anlamaya çalışmak, tanımlamaya çalışmak çok zor bir durum. Kutsal her zaman semboller üzerinden hareket eder. İnanan kişiye böyle yaklaşır. Bu noktada Borella'nın tepkisi ortaya çıkıyor. Çünkü simge kutsalı aktarması gerekirken bazen kutsalın yerine geçip başkalaşıma neden oluşu yazarın tepkisine binaen kitapta değinilen temel sorun. Keza hristiyanlıktaki Baba-Oğul-Kutsal Ruh simgelemesi de bu noktada yerine geçme durumu doğurmuştur. Aslında buradan hareketle aklın sembolize edişi üzerinden daha nesnel bir sorgulamaya gitse çok başarılı bir kitap olabilirmiş ancak yazar biraz daha seküler yaklaşmış konuya. Dili oldukça sade olmasına rağmen ağır ilerleyişi oldukça yorucu. Keza içerik anlamında da bir çok farklı metodu ele alarak ilerlemesi boğmuş anlatmak istediğini. Bu kadar eleştirmeme rağmen okunabilir kitaplardan diyebilirim.

Dinsel Simgeciliğin BunalımıJean Borella · İnsan Yayınları · 201711 okunma

·

42 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uğur De Molinari