Gönderi

Ümit Yaşar Oğuzcan
Bir ayak sesi duymayayim Kapiya kosuyorum Gelen sen misin diye Bir siyah sac gormeyeyim Yuregim burkuluyor Aglamakli oluyorum Her sey bana seni hatirlatiyor Gokyuzune baksam Gozlerinin binlercesini gorurum Bir ruzgar degse yuzume Ellerini dusunmeden edemem Yaktigim butun sigaralarin dumanlari sana benzer Tadi senden gelir Yedigim yemislerin Ictigim ickilerin Ve icimdeki bu dayanilmaz sikinti Bu emsalsiz huzun Seni bekledigim icindir Resmine bakamaz oldum Uykulardan korkuyorum artik Utaniyorum odamdaki butun esyalardan Su sedir hala gelip oturmani bekliyor Su ayna karsisinda guzelligini seyretmeni Su kadeh dudaklarina degebilmek icin duruyor masada Ve su saat geldigin anda Durabilir sevincinden Zaman cildirabilir Cunku benim dunyamda Olumsuzluk, seni sevmek demektir. Bir cocuk dogmayi bekler Bir agir hasta olmeyi Bitkiler yagmur ve gunesi bekler Yalniz bir kadin sevilmeyi Ve dusun ki bir adam Icinde butun bekleyenlerin korkusu ve umidi Seni bekler Asilmayi bekleyen bir idam mahkumu gibi Sen gelinceye kadar Pencerem kapali duracak Ruzgar gelmesin diye Artik perdeleri acmayacagim Gun isigi girmesin diye Sonra kahrolacagim Bu karanlikta, bu derin yalnizlikta Ve gunlerce gecelerce haykiracagim Nerdesin diye, Nerdesin? Bir gun bu kapidan sen gireceksin Biliyorum Ergec bu bekleyisin bir sonu gelecek Yillarca sonra Oldugum gun bile gelsen Butun bu bekleyisimi ve oldugumu unutup Cocukler gibi sevinecegim Kalkip sarilacagim ellerine Uzun uzun agliyacagim. Ümit Yaşar Oğuzcan
··
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.