Sefil dünyanın sefil insanlarıyız.Sefiliz çünkü hayatın doğum, yaşam , ölümden ibaret olduğunu sanıyoruz. Bu yüzden kalbimizin kirliliği, bu yüzden fedakâr olamayışımız, bu yüzden bencilligimiz, bu yüzden nankörlüğümüz. Dünyadaki kötülüklerin baş kahramanı neden hep biziz? Neden her gün masum insanlar ölüyor? Neden Obezle mücadele eden insanlar varken açlıktan ölen insanlar da var? Neden "töre, şeriat, kanun,ahlak " adı altına sığınmış cinayetler, hırsızlıklar, yanlışlar var? Neden hırslarımız için yaşıyoruz? Aklımda neden diye canlanan öyle çok soru var ki. Küçücük bir çocukken açlıktan ekmek çalmak zorunda kalan Jean Veljanlar sadece kitap karakteri mi, üstelik çok çalıp zengin olan büyüklerimiz yerine ekmek çalan bu çocuğun 19 yıl hapiste kalmasını adalet sayanlar hayal ürünü mü acaba? Veya çocuğu sefillik içinde yaşamasın diye fuhuş batağına düşen hiç mi kadın yok bu hayatta? Zavallı, güzel Fantine ; kaderin böyle mi olmalıydı? Peki ya küçük Cosette? Daha minicik bir çocukken zalim insanlarin eline düşmüş, bir hayvandan farksız muamele gören, korkuyla büyüyüp giden, hatta belki ölen çocuklarımız yok mu sanıyorsunuz? Gavroche gibi cumhuriyet diyerek bu uğurda can verenler yok mu? Marius gibi gururundan zenginliği bırakıp belki de yiyicek ekmek bulamadığı günlere dönen gençler yok mu? Eponine' nin hırsı,Thenarfier ailesinin zalimliği uzak olduğumuz gerçeklikler mi? Değil. Bunların hepsi hayatımızdan , var olan dünyamızdan birer kare. Her gün şahit olduğumuz şeyler saydıklarım, buna rağmen kulaklarımızı kapatıp bana dokunmayan yılan bin yaşasın tarzıyla önümüze bakıyoruz. Kötülüklerin sorumlusu sadece kötülüğü yapan değil. Hepimiz kötüyüz. Sessiz kaldığımız için, sustugumuz için, yardım etmediğimiz için kötüyüz. Viktor Hugo da "İnsan mayasına karışan cehalet onu karartır. Tedavi edilemeyen bu karanlık insanın içini kaplayınca Kötülük'e dönüşür." (SF.851) diye düşünüyor.
İyilikle, mutlulukla , fedakarlıkla kalın . Keyifli okumalar
