"Ruhum mu dengesiz, yüreğim mi kötü bilemiyorum. Belki de toplum ruhumu bozdu, ne bileyim! Düşüncelerim o daldan bu dala atlıyor; karasız, endişeli, şüpheci...
Kalbim doymak nedir bilmiyor, bir şeyle yetinmiyor. Mutluluğa alıştığım gibi acı çekmeye de çabucak alışıyorum. Bu nedenle hayat gözümde git gide anlamsızlaşıyor.