Bazılarının hayatında, evet dediğin kadar varsın. Bazılarının hayatında, itaat ettiğin kadar varsın. İlk hayır dediğinde, ilk sınır çiziminde, ilk hakkını aradığında şaşırırsın o gözünde yücelttiğin insana. Seni nasıl bir hareketle nasıl gözden çıkardığına inanamazsın. Önce çok üzülür, sonra onun vefasızlığına öfkelenir, ve en son da kendine kızarsın. Kendine kızarsın çünkü hak etmemişsindir bunu. Hak etmemişsindir "kendin oldun"diye dışlanmayı. Hak etmemişsindir seni değersizleştirmesini. Neyse ki böyle birini kaybetmenin bedelini kendini kazanarak tamamlarsın. Bu sayede kendini ihmal ettiğini, başkasının memnuniyetine esir ettiğini, kendini onaylamayla beslediğini fark edersin. Onları affeder, yoluna devam edersin. Onlar farkında olmadan seni sana kazandırmıştır. Teşekkür edip, hoşça kal diyebilirsin. Unutma ki, kaybeden değil kaybedilensin. Bazılarının hayatında, işlerine yaradığın kadar varsın.
Sayfa 167Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.